اگر این جنگ بیست سال هم طول بکشد با تمام قدرت ایستاده‌ایم.[1]

با سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ‌ایران حضرت آیت‌الله عظمی امام خمینی(قدس سره) وصیت خود را آغاز می‏کنم. پدر بزرگوارم سلام علیکم، پدر جان برای من بسیار زحمت کشیده‌اید و مرا پرورده‌اید و در بهترین موقع به جبهه جنگ فرستادید. موقعی که اسلام ما در خطر بود من به جبهه آمده ام و در راه اسلام و میهن شهادت رسیده‏ام. برای شهادتم گریه و زاری نکنید. افتخار کنید که فرزندتان در راه اسلام شهید شده است. من امانتی در پیش شما بوده‏ام که باید روزی این امانت را خوب تحویل بدهی؛ ولی خوش به حال کسی که امانت خود را به راه اسلام و خدا بدهد. جوانان، به جبهه بیایید که اسلام به شما احتیاج دارد. مادر جان سلام علیکم. تو را به فاطمه زهرا(B) قسم می‏دهم، بر شهادتم گریه نکنی. افتخار کن که فرزندت به راه امام خمینی(قدس سره) شهید شده است. برادر جان، امیدوارم که بر شهادت من ناراحت نباشید و افتخار کنید که برادرتان بهترین راه را برای خود انتخاب کرد و شهید شد. خواهران من مانند حضرت زینب(B) باشید و هیچ ناراحتی نداشته باشید که پیروزی از آن ماست. عمو‏ها، سلام علیکم، امیدوارم که بر شهادت من ناراحت نباشید و افتخار کنید که پسر برادرتان بهترین راه را برای خودش انتخاب کرد و شهید شد. پدر جان سلام مرا به تمام قوم و خویشان برسان و بگو اگر کسی از دست حجت‌الله حسینی ناراحت هست حلال کند.

1. امام خمینی(7).