شهید عباس ملک حسینی متولد پنجم تیرماه سال 1340 پسری روستازاده و پاک‌دل از خانواده‌ای مذهبی و متدین که بسیار فهیم و دانا بود. از همان ابتدای کودکی به درس و مدرسه اهمیت زیادی می‌داد و سعی می‌کرد تا به بهترین شکل درسش را بخواند و همین امر هم باعث شد تا تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم ادامه دهد و دبیرستانش را به پایان برساند.

نامش عباس بود و ارادت خاصی نسبت به امام حسین(علیه السلام) داشت. همواره به امام حسین(علیه السلام) عشق می‌ورزید و همیشه در مراسمات مربوط به عزاداری‌ها حاضر می‌شد. معمولاً در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و به امام خمینی(قدس سره) و انقلاب اسلامی ایران بسیار علاقه‌مند بود.

سعی می‌کرد اخلاق خوب و روی خوشی از خود نشان دهد و با اطرافیان به خصوص اعضای خانواده با مهر و عطوفت برخورد کند. به خواندن کتاب‌های مذهبی علاقه بسیاری نشان می‌داد و در رأس همه کتاب‌ها کتاب خداوند یعنی قرآن کریم در نظرش جایگاه ویژه‌ای داشت. و خواندن قرآن را به اطرافیان هم توصیه می‌کرد.

اخلاق برایش بسیار مهم بود و معتقد بود هر کس که قرآن را بخواند باید به آن عمل کند و مهم‌ترین عمل به دین خداوند داشتن اخلاق نیکو است.

پس از آنکه دوران نوجوانی‌اش را در روستای طرمزد سپری کرد موقع رفتن به سربازی فرا رسید. سال‌های کودکی و نوجوانی به پایان آمده وقت تحصیل تمام شده و حالا دلاوران این مرز و بوم باید به جای قلم و کاغذ تفنگ به دست بگیرند تا مشق جنگ کنند و چه شنیدنی است غرش شیرانی که از خطه پاک ایران‌زمین برای نبرد با دشمن آماده‌اند.

عباس لباس سربازی به تن کرده پوتین‌هایش را می‌بندد و برای رفتن آماده می‌شود خانواده بدرقه‌اش می‌کنند و یقیناً در دل خدا را شاکرند که جوانی چنین برازنده برای فرستادن به جبهه تربیت کرده‌اند. سرباز وظیفه ارتش است و در لشکر 81 کرمانشاه مشغول به خدمت می‌شود.

خیلی از نبودش نمی‌گذرد که درگیری‌ها در سرپل ذهاب بالا می‌گیرد یعنی همان منطقه‌ای که درگیری با دشمن بعثی بسیار شدید است و جانفشانی بچه‌های انقلاب در این منطقه بسیار زیاد.

و عباس ملک حسینی در یازدهم شهریورماه سال 1360 با اصابت ترکش به پهلویش به درجه رفیع شهادت می‌رسد. پیکر مطهر سرباز شهید در گلزار شهدای اراک به خاک سپرده شد.