شهید حسین حسینی در پنجم آبان ماه سال 1331 در روستای کلاهدوز از توابع شهرستان شازند و در خانواده‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان هستی گشود. روستا زاده‌ای که با قران و اهل بیت(علیهم السلام) در همان دوران کودکی آشنا شد و توانست در این مسیر گام‌های بزرگی برای شناخت اهل بیت(علیهم السلام) بردارد. اهل نماز بود و عاشق رفتن به مسجد. همراه پدرش به مسجد روستا می‌رفت، وقتی صدای الله اکبر از روی ماذنه‌ی مسجد بلند می‌شد انگار کسی صدایش می‌زند و با شوقی فراوان به سوی مسجد راهی می‌شد. در آن روزگار روستا انس و الفتی بین مردم روستا موج می‌زد، حس یکرنگی و صمیمیت در بین آن‌ها بود که این حس در شهر‌ها کمتر دیده می‌شد. نامش را حسین گذاشتند تا او را عاشق مرام و منش و روش زندگی صاحب نامش کنند و تربیت او را بر مدار مکتب سرخ عاشورا به عهده بگیرند.

تا کلاس ششم ابتدایی درس خواند و برای کمک به اقتصاد خانواده درس را رها کرد و مشغول کار شد. پس از پایان خدمت سربازی در بانک تجارت مشغول به کار شد. در سال 1358 ازدواج کرد و در هنگام شهادت یک پسر و یک دختر داشت. در طول زندگی‌اش با انقلاب آشنا شد و شیفته‌ی امام خمینی(قدس سره) بود. در زمان مبارزات در صف اول بود و توانست در تظاهرات و راهپیمایی‌ها حضوری فعال داشته باشد تا انقلاب به پیروزی رسید. بعد از انقلاب با دوستان کمیته همکاری می‌کرد و در شناسایی منافقین و خانه‌های تیمی‌ با بسیج و سپاه همکاری لازم را می‌کرد. او خودش عضو بسیج شده بود و افکار بسیجی و رفتار بسیجی را دوست داشت و همیشه انقلابی فکر می‌کرد و انقلابی عمل می‌کرد.

با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی گردان شهید بختیاری به جبهه رفت. حدود بیست روز در خدمت سپاه بود تا سرانجام در پنجم مرداد ماه سال 1361 در منطقه‌ی پاسگاه زید عراق در حین عملیات رمضان به شهادت رسید. پيکرش مدت‌ها در منطقه مفقود ماند و سرانجام در تاريخ یکم اسفند ماه سال 1373 توسط گروه‌هاي تفحص شهدا شناسايي و در اراک به خاک سپرده شد.