بسم الله الرحمن الرحیم

با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب و با درود فراوان به رزمندگان اسلام، وصیت‌نامه خود را شروع می‌کنم. این وصیت‌نامه‌ای را که می‌نویسم در خط اول می‌باشم و .... اگر من شهید شدم در پیش شهدا ساوه خاک کنید. وصیت می‌کنم که شما هم ادامه‌دهنده راه شهدا باشید و همیشه ثمره زحمت خود را در پیش خداوند بگیرید و اعمال خود را با خدا در میان بگذارید... .

از آن روزی که از خانه‌ام پا بیرون گذاشتم، همه‌اش به خدا و اسلام و قرآن بوده. اولین حرف من نجات اسلام و قرآن و میهن می‌باشد. وقتی که از خانه آمدیم .... شب در صالح‌آباد و در چادرها خوابیدیم و صبح بلند شدیم و نماز را خواندیم و دعا به جان امام(قدس سره) کردیم و به صبحگاه رفتیم خلاصه ساعت 9 صبح بود که آیت‌الله مطهری آمد، برای ما سخنرانی کرد. بعد از اعزام به سقز و بانه و آخرین مقر سردشت رفتیم و به مدت یک ماه در غرب ماندیم و بعد اعزام به تهران شدیم و بعد کارت جنگ جنوب را گرفتم و به اهواز آمدیم و چند روزی در مقر تیپ علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) ماندیم و بچه‌ها که مرخصی رفته بودند و بچه‌های لالائین هم توی آن‌ها بودند. آن‌ها هم آمدند و با هم به مقر جدید که در جاده دهلران بود آمدیم و چند روزی هم در آنجا بودیم.

وقتی که خمپاره دشمن می‌آید، بچه‌ها عین خیالشان نیست... .