خدایا تو را می‌ستایم که ستایش زیبنده توست، تو را می‌پرستم که سزاوار پرستشی و از تو نیاز می‌طلبم که سرچشمه جود و کرامتی. خدایا شهادت زیباترین راه رفتن و پیمودن هزاران راه نرفتنی است.

شهید سیدباقر حسینی از سلاله سادات و از ارادتمندان به اهل بیت(علیهم السلام) از این‏گونه شهیدان است که از این صراط راهی برای خویش و معبری برای گذر خویش باز کرد و ملک را به ملکوت داد و زمین ارضی را به آسمان عرشی داد و با بال ملائک سفری آغاز کرد و خدا را به نظاره نشست. او در سی‌ام شهریور ماه سال 1344 در روستای پشت کوه از توابع شهرستان خمین زادگاه رهبر کبیر انقلاب اسلامی‌، امام خمینی(قدس سره) و در خانواده‌ای مذهبی و متدین و کارگر که زحمت بسیار می‌کشیدند، دیده به جهان هستی گشود. دوران کودکی‌اش را در دامان پر از مهر پدر و مادری مهربان و دلسوز سپری کرد. برای تحصیل به مدرسه رفت و توانست در دبستان روستا دوره ابتدایی را تمام کرد و در شهرستان خمین دیپلمش را در رشته ادبیات در دبیرستان حاج آقا مصطفی گرفت و با گرفتن این مدرک تحصیلاتش را به پایان رسانید.

در سال‌های جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی به لشکر 17 علی بن ابی طالب(علیهماالسلام) سپاه پیوست و در گردان روح الله(قدس سره) به عنوان آر پی جی زن خدمت می‌کرد. در بیست و یکم اسفند ماه سال 1362 در منطقه عملیاتی شرق دجله در عملیات بدر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در روستای پشت کوه به خاک سپردند.