از مردان بزرگ و نیک‌سیرتی بود که در راه دفاع از انقلاب با فداکاری جان خود را در طبق اخلاص گذاشت. هفتم دی‌ماه سال ۱۳۳۱ بود که خداوند یکی از بندگان خوب و مخلصش را خلق کرد. ماه رمضان بود به یاد علی(علیه السلام) و برای احترام به ماه خدا نام او را رمضان علی نهادند. دوران کودکی را در کانون گرم و با صفای خانواده به سر برد و از وجود با فضیلت مادری مؤمنه و متعهد و پدری زحمتکش و مسلمان بهره‌مند گشت. از آنجا که رسم نبود بچه‌ها صد درصد به مراکز علمی بروند؛ در نتیجه همین که سواد خواندن و نوشتن را فرا گرفت، دیگر به مدرسه نرفت. شهید بزرگوار دوازده‌ساله بود که عازم تهران گشت تا با زندگی دست و پنجه نرم کند. در آن سال‌ها هم کاری کرد و هم درس می‌خواند. پس از گذشت چند سال به استخدام ارتش درآمد و به عنوان کارمند فنی مشغول به کار شد. در ادامه خدمت، این شهید بزرگوار به اهواز اعزام شد. هم‌زمان با حضورش در خوزستان برادرش – ابراهیم - که در سومار خدمت می‌کرد در سال 1361 به شهادت رسید ولی این شهادت خللی در حضور و خدمتش در مناطق جنگی ایجاد نکرد. رمضانعلی پس از سال‌ها خدمت صادقانه و ایثار و بزرگواری سرانجام در ایستگاه راه‌آهن هفت‌تپه هنگام بمباران هواپیماهای دشمن به فیض عظمای شهادت نائل آمد و روح بلند و ملکوتی‌اش برای همیشه در سفره احسان الهی متنعم خواهد بود. پیکر مطهر شهید را در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپردند.