بسمه‌تعالی

( إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ).[1]

به نام معبودی که رحمت واسعه‌اش سراسر عالم وجود را در بر گرفته است. به نام خالقی که رحمان است و رحیم. جبار است و کریم. قهار است و غفور. عزیز است و حکیم. علیم است و حلیم. قوی است و رئوف. حمد و سپاس خدایی را که اسوه‌ای از سلاله پاک رسولان را برگزید تا کاروان در ظلمت فرو رفتگان را به سوی نور هدایت و درماندگان در وادی ستم را به سرمنزل عدالت رساند و این کشتی طوفان‌زده را به ساحل نجات رهنمون سازد.

اینجانب علی قاسمی راد با توجه به امر مهم و وظیفه شرعی هر فرد مسلمان که باید قبل از مرگش وصیت‌نامه‌ای از خود به جا گذارد و تکلیف بازماندگان را در مورد خودش مشخص نماید، وصیت‌نامه‌ام را آغاز می‌کنم.

سفارش به پدرم، اول سلام و بعد امیدوارم که مرا به خاطر زحماتی که در راه بزرگ کردن و تعلیم و تربیت نمودن کشیده‌ای، ببخشی و از شما پدر گرامی‌ام می‌خواهم که چون حسین رفتار کنی و پس از به شهادت رسیدن فرزندت همچون حسین راهم را ادامه دهی. و امیدوارم که خدا نیز مرا مورد رحمت خود قرار دهد. و همچنین نگذارید خونم پایمال شود و سلاحم بر زمین ماند و انتقام خون مرا و شهیدان دیگر را از جهان خواران و استکبار جهانی بگیری و برادرانم را در آمدن به جبهه و جهاد با کفار آزاد بگذارید و حتی آن‌ها را تشویق به این امر شرعی نمائید.

 و سلام به مادر مهربان و غم‌خوارم که واقعاً نمی‌دانم با چه زبانی و با چه بیانی با او صحبت نمایم که واقعاً دینی بزرگی بر گردنم دارند ولی امیدوارم به خاطر رضای خدا و برای بردن اجر بیشتر، مرا ببخشند و در مرگم هیچ گریه و زاری ننماید چون گریه کردن برای رزمندگان شهیدان، قلب دشمنان اسلام را شاد می‌کند. من به مقصدی رسیدم که در آرزویش بودم و ره صدساله را در یک آن پیمودم. امیدوارم که خدا نیز مرا مورد رحمت خود قرار دهد و اجر جهادگر شهیدان را به من نیز عنایت فرماید. هر چند که بنده حقیر و گناهکار و روسیاه درگاهش هستم ولی خودش در قرآن می‌فرماید: ما سرنوشت هیچ ملتی را تعیین نخواهیم کرد مگر به دست خود ملت و به برادران محترم و عزیزم سفارش می‌نمایم که سفارشات رهبر عزیز و امام امت، خمینی(قدس سره) کبیر را با جان و دل پذیرفته و همیشه پشتیبان ایشان باشند که ایشان نایب بر حق امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌باشد. و امیدوارم که راهم را برادرانم ادامه دهند و نگذارند که جایم در جبهه خالی باشد و امیدوارم که راهم را برادرانم ادامه دهند و نگذارند که جایم در جبهه خالی باشد و اسلحه‌ام بر روی زمین بماند و از پدرم می‌خواهم که در تمام دوستان و نزدیکان و آشنایان برایم حلالیت بطلبند و ندای مرا به آن‌ها برسانند که جز اسلام هیچ دینی بر حق نیست. پدر گرامی‌ام اگر جسد مرا پیدا کردی و برایت امکان داشت در قبرستان سقرجوق دفن نمائید و در روی تاریخ قبرم سوره‌ای از قرآن بنویسید. و در آخر از مال دنیا چیزی ندارم که در موردش وصیت نمایم. والسلام.

تاریخ: 26/11/62 علی قاسمی راد.

1. سوره بقره، 156.