شهید والامقام جعفر فینی مردی که با گام‌های عشق و عاشقی مسیر دوست داشتن را طی کرد و عشق به دین و وطن را با تمام توانش معنی کرد. او از جمله مردانی بود که در اوج جوانی جان خود را کف دستش گرفت و تمام آمال و آرزوهایش را در سینه وسیعش دفن کرد تا به وصل دوست برسد. او عشق را یافته بود و مسیر رسیدن به معشوق را خوب می‌دانست.

مردی که فهمیده بود در راه حضرت دوست باید از جان گذشت و در این مسیر باید سر و جان خود را فدا کرد. پس تصمیمش را گرفت، عزمش را جزم کرد و دنیا را برای اهل دنیا جا گذاشت و خود با کوله‌باری از شجاعت و غیرت و جوانمردی قدم در راه عشق نهاد.

شهید جعفر فینی در اولین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1346 زمانی که شکوفه‌های بهار به بار نشسته بودند و بوی طراوت و زلالی فضای ایران‌زمین را پر کرده بود، هم‌زمان با آواز بلبلان بر شاخه‌های درختان بهاری در خانواده‌ای مؤمن و متدین، دیده به جهان گشود.

فرزند خانواده‌ای نسبتاً پر جمعیت بود که در هر ساعت از روز صدای خنده‌های زیبای فرزندانشان فضای خانه را مملو از شادی می‌کرد و عشق و صفا و صمیمیت را به تصویر می‌کشید. او روزهای خوش کودکی‌اش را در کنار اعضای مهربان و با صفای خانواده پشت سر گذاشت. اما به دلیل عدم امکانات تحصیلی و مساعد نبودن شرایط برای درس خواندن نتوانست درس بخواند.

بنابراین قدم در راه تحصیل نگذاشت و با اینکه سواد خواندن و نوشتن نداشت، راه عشق و جوانمردی را خوب شناخت و آن را به دیگران هم آموخت. او راه مقاومت را برای نسل خود و نسل‌های آینده باقی گذاشت. از کودکی در کنار پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده کار می‌کرد و زحمت می‌کشید و با دست‌های کوچکش در امور منزل سهیم می‌شد.

به دین و احکام و فرایض دینی علاقه زیادی داشت و سعی می‌کرد احکام خداوند را در زندگی‌اش اجرا کند. در اوج جوانی هم‌زمان با جنگ تحمیلی لباس سربازی و غیرت به تن کرد و به دسته عشاق ایران‌زمین پیوست. او به عنوان سرباز تیپ دوم خاش از لشکر 88 خراسان در جبهه حضور یافت و پس از مدتی در بیست و ششم شهریورماه سال 1366 در منطقه سومار به درجه رفیع شهادت رسید.

پیکر مطهر شهید در زادگاهش - مشهد اردهال - به خاک سپرده شد.