شهید محرمعلی گازرانی در اولین روز از فروردین‌ماه 1337 در خانواده‌ای کشاورز و متدین در روستای گازران فراهان متولد شد. تحصیلات دوره ابتدایی و راهنمایی را در روستا به پایان رساند و در مهاجرت به شهر اراک تا پایان دوره متوسطه در رشته علوم تجربی تحصیل کرد. در کنار تحصیل بازوی پدر بوددر مزرعه و از کودکی با کار و تلاش آشنا شد.

با شرکت در آزمون استخدامی ارتش به استخدام ارتش درآمد. در سال 1356 ازدواج کرد و در هنگام شهادت سه فرزند داشت.

او به درجه ستوان دومی در لشکر 84 خرم‌آباد خدمت می‌کرد که به جبهه اعزام شد و پس از ماه‌ها رشادت در مناطق عملیاتی در آبان ماه 1364 هنگام درگیری با نیروهای عراقی در منطقه میمک بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در روستای اسفین فراهان در جوار امامزاده به خاک سپرده شد.

 وه چه زیبا و چه با شکوه و چه عاشقانه، روستازاده قهرمان ما توفیق شهادت می‌یابد. او آن‌قدر از روی اخلاص و صفا خود را بی سهم می‌داند که حتی گریه کردن برای خود را منع کرده است تا آنجا که می‌نویسد: اگر شهادت نصیب من شود برای من گریه نکنید برای اباعبدالله الحسین(علیه السلام) گریه کنید، برای شهدایی که این انقلاب را به ثمر رساندند گریه کنید و از همگان می‌خواهم که با خدا پیمان ببندند که جز راه اسلام راستین، راه دیگری نروند.[1]

[1]. فرجام عشق، ص ۱۳۲.