شهید سیدمجتبی حسینی، فرزند سیدعسکر، در هشتمین روز از مرداد ماه سال 1342، در یکی از روستاهای ملایر ولادت یافت و پس از 21 سال زندگی، با کارنامه‌ای تابان به نسل آفتاب پیوست و نام و یاد متبرک خویش را بر تراز بی‎بقای خاک جاودانگی بخشید. روزگار کودکی‏اش را در کاشانه‌ای گرم و صمیمی‌ و در دامان امن پدر و مادری مهربان و دلسوز سپری کرد. در خانواده با علوم دینی و قرآنی آشنا شد و دوستانی برگزید که اهل مسجد و دین‌دار بودند. او با حضور قلب نماز می‏خواند و به هیچ‌کس توجه نمی‏کرد. به دلیل شرایط خانوادگی، فقط تا پنجم ابتدایی به مدرسه رفت و از آن پس از موهبت ادامه تحصیل بی‌بهره ماند و به ناچار برای کمک به معاش خانواده، به کارگری پرداخت. به حسن خلق و تقوا زبانزد بود.

او انسانی صبور و درد آشنا و زحمتکش بود و برای همین، قدر زندگی را می‏دانست و با مردم به خوبی رفتار می‏کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی‌ در پایگاه بسیج مسجد محل عضو شد. در روزهای اول انقلاب که منافقین در شهر جولان می‏دادند؛ برای سرکوبی منافقین کوردل تلاش می‏کرد. سرانجام به منظور خدمت صادقانه به ملت و میهن خویش و ادای تعهد انقلابی خود به خدمت سربازی اعزام شد و پس از فراگیری آموزش نظامی‌ در اوایل سال 1362، به عنوان ژاندارمری عازم کردستان شد. دومین روز از مهر‏ماه همان سال در پایگاه کانی شور کردستان، به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک و در کنار دیگر شهدای این خطه به خاک سپردند.