به نام خدا نامه برادر شکریرزاده به سپاه در مورد هم‌سنگرش (شهید حسین نوروزی). خدمت برادران عزیز پس از عرض سلام، امیدوارم که حالتان به حمدالله خوب باشد و در کارهایتان همیشه موفق پیروز باشید و ان‌شاءالله رحمت پروردگار عالم شامل حال شما و کلیه کسانی که برای اسلام خدمت می‌نمایند، بگردد. آنچه می‌خواهم خدمتتان عرض کنم، راجع به یکسری خصوصیات و ویژگی‌هایی است که در وجود برادر شهید حسین نوروزی به‌ طور واقع برایم مشخص گردید. لذا جهت اطلاع نیز لازم دیدم توضیحاتی در اختیارتان قرار دهم. باشد تا بتوانیم با سرمشق گرفتن از این‌چنین شهیدان جاودانی فردایی برای خود بسازیم که این سعادت نیز نصیبمان گردد و تا حد امکان به ‌طور خلاصه توضیح می‌دهم که بعد اگر خودتان هر طور صلاح دیدید، این را تکمیل کنید. چون مقداری عجله نموده‌ام. قبل از عزیمت به جبهه که در شهر صنعتی (سپاه) خدمت می‌نمودیم، آماده جبهه شدیم. بعد از مدتی که در تهران و گیلانغرب معطل شدیم، در جبهه مستقر شدیم. طبیعتاً خلوص نیت افراد در درجات مختلف رونما می‌شود که حسین به نظرم جزو نمونه‌ترین افرادی بود که این موضوع برای همه مشخص گردید که مانند بعضی‌ها که در عزیمت جبهه شدن داشته باشد، بلکه در جبهه با اعمال خود این موضوع را می‌رساند که او هر لحظه شوق‌انگیز بود، دارای اخلاق نیکو و کامل بود. طوری که همیشه با نشاط و خنده با افراد برخورد می‌نمود. عصبی نمی‌شد. او همچنین مرد عمل بود. چرا که در شهر صنعتی که شاهد بودیم دیگر بنا به کار نگرفتیم و خود شروع به کار بنایی کرد و جدا از جبهه که سنگ بر دوش می‌گذاشتند و برای ساختن سنگر می‌آورد و در عملیات نظامی نیز طرحی یا پیشنهادی که می‌داد، خود نیز پیش‌قدم‌تر از هر کسی می‌شد. دارای بینش سیاسی بازی بود. من جمله راجع به اکثریت و توده می‌گفت: باید با آن‌ها هم همان رفتاری را داشت که با اقلیت و پیکار و حتی بیشتر. چرا که این‌ها بیشتر منافقند. به خاطر آنکه می‌خواهند به این نحو در میان مردم به ‌طور درازمدت محبوبیت کسب نمایند و بعد ... . همین‌طور از روحانیت پشتیبانی کامل را می‌نمود و می‌گفت: آن‌ها تنها افرادی هستند که می‌شود مطمئن شد و به خصوص از نخست‌وزیری برادر باهنر. شجاعت و شهامت زیادی نیز داشت. چرا که شاهد بر این بودیم که با کوچک‌تری فرمانی آماده می‌شد و همیشه انتظار کمین را می‌کشید و طرح و نقشه می‌داد. بیشتر جبهه را یک عامل خودسازی می‌دانست و همیشه می‌گفت: فقط در چنین مواقعی می‌توانیم از حالت رفاهی و وابستگی‌ها خانوادگی و ... بیرون آییم و بالاخره از زبان خودش در مورد شهید شدن می‌گفت: وقتی پیمانه‌ات پر شود، دیگر تمام است. هیچ‌کس نمی‌تواند کاری کند.