بسم رب الشهدا و الصدیقین

با سلام به پیشگاه حضرت رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و وصی بر حقش حضرت علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) و فرزندان مجاهد و بزرگوارش بالالخص حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرچم‌دار و عدالت‌گستر جهانی و با سلام به محضر امام عزیزمان، خمینی(قدس سره) کبیر، این سلاله پاک نبی اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به عنوان نعمتی بزرگ خداوند برای ما بندگان این عصر ارزانی نمود. سلام به آن مؤمنانی که مصداق آیه‌های شریفه را تحقق بخشیدند و در تحقق مقاصد عالی قرآن و اسلام از اهدا مال و جان و فرزند دریغ نورزیدند و به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین(علیه السلام) زمان، بت‌شکن تاریخ، جواب مثبت دادند و عاشقانه و مؤمنانه سوی خالقشان قدم نهادند و بهشت را با جان خود و مال و فرزند مبادله و معامله کردند ..... من می‌روم و با کاروان حسینیان(علیه السلام) به ندای رهبرم پاسخ مثبت دهم، می‌گویم که ‌ای حسین(علیه السلام) جان اگر در روز عاشورا نبودیم که تو را یاری دهیم اما الآن هستم که به فرزند برومندت امام(قدس سره) امت لبیک گویم. ای امام(قدس سره) عزیز کاش صد جان داشتم و صد بار در راهت که همان راه اسلام است، جان می‌دادم. و اما ای منافقین کوردل و ای حامیان خط طاغوت بدانید که امروز ماهیت شما بر عموم مشخص شده است و دیگر حنای شما رنگی ندارد و این امت شهیدپرور تمام و کمال از جنایات و خیانت‌های شما آگاه شده‌اند. ننگ بر شما که جز تفکر منافع خود چیزی دیگر در نظر ندارید و ای گول‌خوردگان که از هیچ چیز، خبر ندارید و در راه طاغوت و شیطان قدم برداشته‌اید؛ از گمراهی و ضلالت بیرون آیید و بر گردید که دَرِ توبه به روزی شما باز است و خداوند توبه‌کنندگان را دوست می‌دارد. به آغوش اسلام بر گردید و خدا را یاری کنید. خداوندا با شهادت سرافرازم کن. شادمانم که از اموال دنیا چیز فراوانی ندارم. بدانید که رفتن من به جبهه از روی میل و اختیار بوده و هیچ‌کس مرا وادار به این کار نکرده که به جبهه بروم و آرزوی دیرین من شهادت و رسیدن به محضر حضرت اباعبدالله(علیه السلام) و یاران خاص وی بوده است. و امیدوارم که به این توفیق و فیض بزرگ شهادت نائل شوم. از خانواده‌ام انتظار دارم پس از شهادتم، اسلحه‌ام را بردارید و به یاری امام(قدس سره) بشتابید و بر علیه کفر مبارزه کنید و حتماً سنگرم را پر کنید، که امامم این امر را واجب کفایی اعلام نموده است. در پایان مراتب ادب و سلام را خدمت پدر و مادر بزرگوارم، عرض می‌کنم و امیدوارم که از زحماتی که در راه و تربیت من متحمل شدید و رنج‌ها کشیدید، را بر من ببخشایید. اما خب وظیفه و تعهد ایجاب می‌نمود که دشمن را از خانه و کاشانه بیرون کنیم و امیدوارم که مرا حلال کنید. مادر عزیزم امیدوارم از دعای خیرتان امام(قدس سره) و یارانشان را فراموش نکنید. مادر جان! حلالم کن. خواهر مهربانم سلام عرض می‌کنم و سلامت و پیروزی شما را از خدا مسئلت دارم و امیدوارم که هم چون زینب(علیها السلام) بعد از من در راه اهداف مقدس اسلام تلاش و کوشش بنمایی و این خون من و هم‌سنگرانم است که اسلام را به پای داشته است و این شما هستید که باید راه را دنبال کنید.. پدر بزرگوارم شما زحمت مرا فراوان کشیدید و هنوز هم فراوان تحمل می‌کنید، امید دارم من از محبت و زحمات شما بتوانم حق‌شناسی کنم. خواهر و مادر مهربانم از شما انتظارم این است که در عزایم قهرمانی نشان بدهید و مثل حضرت زینب(علیها السلام) مقاومت نشان دهید و مهمانان را با روی باز و لبخند پذیرایی کنید و همه را همچون شیری دلداری بدهید. همسر مهربانم من برای تو رنج فراوان و زحمت زیادی در زندگی‌مان فراهم کردم که جداً طاقت‌فرسا بود، امیدوارم مرا حلال کنید. از کلیه فامیل برایم حلالیت بطلبید. والسلام حسین علی‌پور.