شهید غلامرضا حسینی فرزند محمد در چهارم تیرماه سال 1345 در شهرستان نراق از توابع شهرستان دلیجان و در خانواده‌ای مذهبی و متدین که عاشق اهل بیت(علیهم السلام) بودند و علاقه وافری هم به امام خمینی(قدس سره) داشتند دیده به جهان هستی گشود.

غلامرضا دوران کودکی‌اش را در کنار پدر و مادری دلسوز و فداکار سپری کرد و سعی می‌کرد تا از همان ابتدای کودکی کار کند و سهمی ‌در اقتصاد خانواده داشته باشد و باری را از دوش پدرش بر دارد. نشان داد که اهل تلاش و کار است.

جنگ که آغاز شده بود، برای ادای دین به میهن اسلامی‌ و برای گذراندن دوره خدمت مقدس سربازی‌اش به سمت جبهه راهی شد. به منطقه سومار رفت. چند باری هم به مرخصی آمد و وقتی از او سؤال می‌کردند درباره جبهه می‌گفت کردستانیم. خیلی حرف نمی‌زد ولی می‌گفت: که هوا بسیار سرد است. وقتی هم  مرخصی‌اش تمام می‌شد و به جبهه بر می‌گشت آجیل  و لباس گرم با خودش می‌برد.

غلامرضا ساکت بود و آرام زیاد حرف نمی‌زد و سعی می‌کرد تا بیشتر در خودش باشد و گوشه‌گیری کند ولی جایی که حرف از اسلام و امام(قدس سره) و انقلاب وسط می‌آمد دیگر ساکت نبود و خوب دفاع می‌کرد. او حدود ده ماه به عنوان سرباز لشکر 88 زاهدان در جبهه بود تا سرانجام در بیست و دوم بهمن ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی سومار هنگام درگیری با دشمن بعثی به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای شهرستان نراق به خاک سپردند.