شهید اصغر علیرضایی دلاورمردی دیگر از خطه شهیدپرور استان مرکزی، استانی که چون دیگر استان‌های ایران‌زمین در زمان انقلاب و جنگ نقش زیادی داشت و دلیرمردانش با تمام توان در مقابل دشمن داخلی و خارجی ایستادگی می‌کردند. اصغر از شهرستان گل بود و در شهر زیبای محلات میان گل‌های خوش آب و رنگ این شهر دوست‌داشتنی، دیده به جهان گشود. او فرزند خانواده‌ای مؤمن و متدین بود که در 27/5/1345 چشم به جهان گشود. اصغر در کنار اعضای مهربان خانواده رشد کرد و روزهای خوش کودکی را پشت سر گذاشت. در سن هفت سالگی وارد دبستان شد و تا سال پنجم ابتدایی درس خواند اما پس از آن به خاطر عدم امکانات تحصیلی و مناسب نبودن شرایط ادامه تحصیل نداد و درس خواندن را در همان سال رها کرد.

شهید اصغر علیرضایی پس از ترک تحصیل در کنار پدر و دیگر اعضای خانواده مشغول به کار شد. او کارگر بود و از کودکی یاد گرفته بود همان‌طور که نان حلال خورده است، نان حلال هم به دست آورد. پس با رنج و زحمت و با تلاش فراوان در کسب روزی خود تلاش می‌کرد. او در زمان جنگ به عنوان سرباز لشکر 84 خرم‌آباد به جبهه‌های نبرد اعزام شد و برای دفاع از ایران اسلامی و مردم رنج‌دیده آن با دشمن مقابله کرد و پس از مدتی در سوم فروردین‌ماه سال 1366 با انفجار نارنجک تفنگی مجروح شد. اصغر سال‌ها با این مجروحیت ساخت و درد به یادگار مانده از جنگ را با خود داشت و با نیروی ایمان و اراده‌اش به خدا توکل می‌کرد تا رنج و عذاب مجروحیت را برای او آسان کند. پس از مدتی ازدواج کرد و تشکیل خانواده داد و با اینکه درد زیادی را تحمل می‌کرد، باز هم برای امرار معاش خانواده زحمت می‌کشید. شهید اصغر علیرضایی پس از سال‌ها رنج مجروحیت در بیست و هشتم شهریورماه سال 1386 در زادگاهش محلات به قافله شهدا پیوست و پیکر مطهرش نیز در همان شهر به خاک سپرده شد.