شهید مرتضی حسینی فرزند آقایار در اولین روز از فروردین ماه سال 1342 در شهرستان اراک و در یک خانواده‌ای کارگر و زحمتکش و مذهبی که اعتقادات مذهبی آن‌ها زیاد بود، دیده به جهان هستی گشود. بعضی از ایام سال آدم توجهات زیادی دارد و سعی می‌کند تا بیشتر با مولای خویش و معبود خویش ارتباط برقرار کند. حالا این ایام بسته به زمان و مکان هم هست. روز شهادت حضرات معصومین(علیهم السلام) و یا ولادت‌هایشان و روز‌هایی که بیشتر ایام الله نامیده می‌شوند.

مرتضی دوران کودکی‌اش در شهر اراک و دامان سبز پدر و مادرش با احکام الهی آشنا شد و نماز خواندنش نیز بر می‌گردد به همین دوران که همراه پدر و مادر به مسجد می‌رفت. هفت ساله که شد هنوز شور کودکی در سرش بود. پسر آرامی ‌نبود و فعالیت‌های زیادی داشت. به یکی از دبستان‌های شهرستان اراک رفت و نام‌نویسی کرد و درسش را آغاز کرد و توانست تا کلاس چهارم به تحصیل ادامه دهد. ولی به یک باره تصمیم گرفت تا ترک تحصیل کند و به کار بپردازد. از شاگردی جوشکاری آغاز کرد و توانست این حرفه را زود یاد بگیرد و خودش استاد کار ماهری شده بود و از این طریق هم کسب روزی می‌کرد.

در زمان جنگ تحمیلی برای انجام خدمت مقدس سربازی به جبهه رفت و تحت امر لشکر 64 ارومیه به به منطقه جنگی اعزام شد. او پس از حضوری فعال در جیهه در شانزدهم بهمن ماه سال 1361 در مهاباد بر اثر اصابت گلوله به به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در کنار دوستان شهیدش در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.