شهید محمدجعفر نوروزی در سال 1332 در روستای بلاورجان خمین چشم به جهان گشود. زندگی او سراسر رنج بود و کار و ایمان به خدا و دل‌بستگی به اسلام از آن شهید عزیز دو فرزند به یادگار ماند که باید یاد پدر دلاور و گران‌قدر خود را زنده دارند و به وجود او افتخار نمایند. او تا کلاس پنجم ابتدایی به مدرسه رفت و به علت کمبود امکانات نتوانست که تحصیلات خود را ادامه دهد درس را ترک کرد و به کارهای معاش زندگی پرداخت و در روستا کارهای از قبیل کارگری و بنایی می‌کرد. در سال 1353 ازدواج کرد. از اول انقلاب همه فکر و ذکرش انقلاب بود و در راه‌پیمایی‌ها شرکت می‌کرد و فعالیت‌های تبلیغاتی زیادی داشت. نور و روشنایی گوهر وجود نبی و نور قرآن، بهترین راهنمای شهیدان بود و زیباترین انگیزه حرکت. در روزهای پر جوش و خروش انقلاب در آن لحظه‌های حساس، شهید محمدجعفر نوروزی، همگام و همراه با مردم سلحشور ایران بود از دل و جان طرفدار انقلاب بود و خود را سرباز قرآن می‌دانست. سال 1359 به آموزش بسیج رفت و با عشق و شور به سوی جبهه شتافت. جبهه جنوب و جبهه غرب، در همه جا برای حفظ جان رزمندگان، به احداث و حفر و ساختن سنگر مشغول می‌شد و از خود جدیت نشان می‌داد. یاران و همراهان با او به خاطر دارند که آن شهید عزیز، در کردستان، چگونه به رزمندگان امید می‌داد و چگونه تلاش می‌کرد. در مرحله دوم همسر و دو دختر کوچکش را به خدا سپرد و مجدداً عازم جبهه شد تا به آرزوی خود رسید. بسیجی گردان امام رضا(علیه السلام) در لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) در مرحله سوم عملیات محرم در بیست و پنجم آبان ماه سال 1361 به لقاء‌الله پیوست. پیکر مطهر شهید سال‌ها در منطقه نبرد مفقود بود و پس از تفحص در دهم شهریورماه سال 1377 زادگاهش به خاک سپرده شد.