جبهه رفت. در عملیات طریق القدس و پاکسازی مریوان حضور داشت. در تاریخ پانزدهم اسفند ماه سال 1359 به عنوان مسئول گروه اعزامی از آشتیان گروهی از جوانان داوطلب آشتیانی را به مناطق جنگی برد. همچنین چند ماه به عنوان معاون گردان پیاده در لشکر 27 محمد رسولالله(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) خدمت کرد.
پس از حضوری دلاورانه در جبهههای دفاع در روز بیست و نهم آبان ماه 1361 در منطقه عملیاتی مندلی عراق شربت شهادت را نوشید. پیکر این شهید پس از تشییع توسط مردم آشتیان در گلزار شهدا به خاک سپرده شد.
وصیت نامه:
بسم الله الرحمن الرحيم
)وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا).[1]
و كسانى كه در راه ما كوشيدهاند به يقين راه هاى خود را بر آنان مینماييم.
قبل از اين كه سند شهادتم را بنويسند، موضوعى بود كه هميشه مىخواستم تذكر بدهم و براى همين هم از شهر و ديار خود روانه جبهه شدم كه عملاً گفته باشم.
و آن اين بود كه آنهايى كه مقدارى هم علاقه به من داشتند، مخصوصاً جوانان حزب اللهى و ملت عزيز میخواهم اسلام را يارى نمایيد كه اسلام، تنها راه نجات مردم جهان است و از همه مىخواهم كه امام(قدس سره) امت و روحانيت مترقى را هم يارى نمایيد كه يارى به اسلام است.
به ياد شهيدان راه حق و عدالت.
امروز كه اين كاغذ را نوشتم، (چهارشنبه 7/11/60 ) با عشقى به الله و شورى به ملت ايران با آگاهى كامل و شناختى عميق، داوطلبانه به جبهه حق عليه باطل آمدم تا بتوانم دين خود را به اسلام و امام(قدس سره) ادا نمايم. اگر توانستم بكشم و اگر هم نه، اين خون نا قابل خود را نثار درخت تناور اسلام نموده تا شايد، مردن من باعث بيدار شدن افراد ديگرى شود و آنها نگذارند كه تفنگم بر روى زمين بيفتد و انشاءالله كه هدفم را دنبال مىكنند. و مقدارى هم با پدرم صحبت مىكنم.
اى پدر عزيز كه نقش مهمى در پرورش من داشتى! مىخواهم كه مرا ببخشى.
و بعد از شهادتم از تو مادر عزيزم! مىخواهم كه برايم گريه و زارى نكنى كه روح مرا عذاب مىدهد و دل دشمنان را شاد مىكند و همان طوركه بزرگان گفتهاند شهيد عزادارى نمىخواهد بلكه پيرو مىخواهد.
[1] . سوره عنکبوت، 69.
شهید علی حسینی، در سوم خردادماه سال 1334 در خانوادهای مذهبی دیده به جهان گشود. معیشت زندگی خانواده او از راه کشاورزی و دامداری تأمین میشد. از این رو علی از کودکی تمرین صبر و استقامت و تلاش را تجربه میکرد و همراه با پرورش توان جسمی شخصیتش با خلوص، گذشت، ایثار، جوانمردی همراه با شجاعت، شهامت شکل میگرفت.
دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی او مانند همسن و سالانش گذشت. اما فراز و نشیب زندگیاش از دوران مقطع راهنمایی شروع میگردید. انگیزه مذهبی که متأثر از خانوادهاش بود موجب شد تا پس از پایان تحصیلات راهنمایی و قسمتی از تحصیلات متوسطه وارد مدرسه علمیه آشتیان شود و به تحصیل علوم اسلامی همت گمارد. البته همزمان با تحصیل در سنگر علم و دانش از ورزش نیز غافل نشد و به پیروی از شاه مردان مولای متقیان علی(علیه السلام) ورزش باستانی را ادامه داد و از نامآوران این ورزش در شهر خود شد. ولی به دلایل مختلف این دوران دیری نپایید و او تحصیل را رها کرد و مدتی به تهران رفت. این دوران برای وی دوران خاصی بود.
علی حسینی از این دوران ماهیت حقیقی و واقعی رژیم سفاک شاه را از نزدیک تجربه نمود و عواقب آن را آن طور که احساس میشد، درک کرد و این شاید در انتخاب راه آینده (شهادت) برای او تجربه بزرگی بود. به هر حال این دوران نیز به سر آمد و علی برای انجام خدمت وظیفه عمومی راهی سربازخانه شد.
پس از پایان خدمت سربازی به آشتیان برگشت و در اداره آموزش و پرورش شهرستان آشتیان استخدام شد. این دوران تقریباً مصادف با فریاد مردم ایران در راستای انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(قدس سره) بود. علی که شاید بیش از دیگران طعم تلخ فرهنگ ستمشاهی و آن نظام مبتنی بر ستم و چپاول و دیکتاتوری را در کودکی و جوانی چشیده بود، از همان آغاز در خط انقلاب و خط ولایت قرار گرفته و امام(قدس سره) را به عنوان جانشین بر حق ولیعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) مقتدا و مرجع خویش قرار داد و با پیروی از فرامین امام(قدس سره) امت و فعالیت در مسیر انقلاب اسلامی، عشق و اخلاص به اهل بیت(علیهم السلام) در وجود او بیشتر شعلهور گردید. این اوصاف سبب شد با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه شود. او سه مرحله به جبهه رفت. در عملیات طریق القدس و پاکسازی مریوان حضور داشت. در تاریخ پانزدهم اسفند ماه سال 1359 به عنوان مسئول گروه اعزامی از آشتیان گروهی از جوانان داوطلب آشتیانی را به مناطق جنگی برد. همچنین چند ماه به عنوان معاون گردان پیاده در لشکر 27 محمد رسولالله(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) خدمت کرد.
پس از حضوری دلاورانه در جبهههای دفاع در روز بیست و نهم آبان ماه 1361 در منطقه عملیاتی مندلی عراق شربت شهادت را نوشید. پیکر این شهید پس از تشییع توسط مردم آشتیان در گلزار شهدا به خاک سپرده شد.