دلاور مرد زمان ابوطالب حشمتی زندگی‌اش پر از عطر اخلاص بود. در سادگی و صمیمیت، در دلسوزی پشتکارش هرگز نشانی از عجب و ریا به دل راه نداد. نهم خرداد ماه سال ۱۳۴۴ در روستای مراغه از توابع بخش نوبران ساوه پا به عرصه وجود گذاشت و در فضای سرشار از صمیمیت و صفای زادگاه خود پرورش یافت و تنها پنج سال از عمر خود را صرف تحصیل در کلاس درس نمود. او از همان سنین کودکی و نوجوانی علاقه به کار و فعالیت داشت و در محافل نورانی قرآن شرکت می‌جست و از کلام وحی توشه می‌گرفت. در انجام فرائض همت می‌گماشت.

در بحبوحه انقلاب همگام با مردم فریاد آزادی و عدالت طلبی سر داد و با پخش اعلامیه‌های حضرت امام(قدس سره) مردم را از ظلم دستگاه رژیم طاغوت آگاه کرد و در پیروزی انقلاب نقش ارزنده‌ای ایفا کرد. او که دلش سرشار از عشق بود در سال‌های دفاع مقدس در مقابل تجاوز دشمنان بعثی بی‌تفاوت نماند و به کسوت سربازان انقلاب پیوست. لباس مقدس خدمت به تن کرد و پس از اتمام آموزش‌های رزمی ‌به عنوان سرباز لشکر 28 کردستان عازم جبهه شد. ماه‌های متوالی دل به میدان دلداگی نبرد سپرد. سرانجام در نهم آذر ماه سال ۱۳۶۴ در منطقه اشنویه حضور یافت و پس از نبردی جانانه به اسارت گروهک‌های ضد انقلاب در آمد و مفقود اعلام شد. سال‌ها بعد به دلیل نیافتن اثری از شهید در تاریخ بیست و چهارم دی ماه سال 1382 شهید مفقودالجسد اعلام گردید.[1]

1. اختران فروزان، ص ۱۰۷.