مي‏خواهم از برادرم برايتان بگويم. قصه مردي از تبار پاکان. از سلاله‏ي انسان‏هاي نيکو رفتار و نيکو خصال. از شکرالله حضرتي مي‏گويم. او در تاريخ چهارم فروردین ماه سال 1341 در خانه ابوالقاسم آهنگر متولد شد. پدر و مادرم انسان‏هایی متدین و مهربان بودند. اين گونه بود که شکرالله از همان دوران کودکي با پاکي و راستي، سخت‌کوشي و مقاومت و با نام خدا آشنا شد و پرورش يافت. وی در اوان جوانی برای پرورش جسم به ورزش والیبال روی آورد و با توجه به امکانات کم آن روز در شهر آشتیان، گروهی از جوانان و نوجوانان را جمع کرد و یک تیم والیبال تشکیل داد. پس از اخذ ديپلم وارد مرکز تربيت معلم شهيد بهشتي تهران شد و بعد از پايان فوق ديپلم در مهر ماه 1361 به استخدام آموزش و پرورش در آمد. از ویژگی‏های اخلاقی ایشان مهربانی و تواضع و صميميت با اطرافیان بود و در عين حال انسانی مبارز بود، چنان که از همان دوران راهنمايي با رژيم شاه مبارزه مي‏کرد. در محافل و مجالس مذهبي شرکت مي‏کرد و بعداً که معلم شد، در روزهاي پس از انقلاب، روزهايي که کشور با مشکلات بسيار از جمله کمبود معلم در کردستان رو به رو بود، داوطلبانه به سنندج رفت و مسئوليت تدريس را پذيرفت و در جهت هدايت دانش‏آموزان از دام گروهک‏هاي کُرد تلاش بسيار کرد؛ در مباحث سياسي آنان شرکت کرده و از گرايش و ورود آن‏ها به گروهک‏ها و فرار به کوه جلوگيري مي‏کرد.

شکرالله در آن محيط پر آشوب کار خود را با جديت بسيار انجام مي‏داد. پس از مراجعت از کردستان به مدت چهار سال در آشتيان در دبيرستان‏هاي شهيد زينلي و شهيد نورايي، دبير ديني و عربي بود. بچه‏ها دوستش داشتند و از شنيدن خاطرات او از کردستان لذت مي‏بردند و با وقایع آشنا می‏شدند.

اما او خواهان کار و فداکاري بيشتر بود و آرام و قرار نداشت. به همين جهت 3 مرتبه به جبهه رفت و رو در روي دشمن متجاوز ايستاد و جوانمردانه جنگيد. شکرالله اهل مناجات بود و در تنهايي خودش با خدا راز و نياز مي‏کرد.

سال 1365 در کنکور سراسري شرکت کرد و در دانشگاه علامه طباطبايي در رشته‏ي زبان و ادبيات عرب قبول شد و پس از ثبت‌نام از طرف دانشگاه مجدداً به منطقه شلمچه اعزام شد. روحيه شهادت طلبي را با تکيه بر اسلام و پیروی از فرامین رهبري تقويت مي‏کرد. آگاه به مسائل زمان، با هر گونه تفرقه و سستي در جامعه مخالفت می‏کرد. در تاريخ چهارم دی ماه سال 1365 در عمليات کربلاي 4 منطقه شلمچه به ديدار معشوق می‏شتابد، لبيک گويان خون پاکش بر خاک شلمچه مي‏ریزد و پیکر مطهرش در گلزار شهداي آشتيان آرام می‏گیرد.[1]

1. پله‌های آسمانی، ج3، ص20-22.