بسم الله الرحمن الرحیم.

) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ).[1] حمد و سپاس خدای را که نعمت وجود به ما عنایت کرد و منابع و وسایل و شناخت معرفتش را در اختیار ما قرار داد و پس از آن انبیاء عظام را چراغ راه هدایت ما قرار داد که در پیچ و خم‌ها و کوره راهی به چپ و راست نگراییم.

و اما جملاتی چند با امت شهید پرور بعد از توصیه خودم و شما به تقوی و شب‌ زنده‌داری و عبادت خداوند تبارک و تعالی و انفاق در راه خدا و ترس از خدا. آری در زمانی بسیار حساس واقع شده‌ایم، زمانی که همگی ما آرزوی آن را داشتیم و در آن روز می‌گفتیم‌ ای کاش ما بودیم و حسین(علیه السلام) را یاری می‌نمودیم. بدون شک همان زمان فرا رسیده است و هم اکنون فرزند حسین(علیه السلام) ندای یاری می‌طلبد در مقابل فرزند یزید ملعون و چه زیبا است که به سخنان خود جامه عمل بپوشانیم و به یاری این مرد خدا و فرزند حسین(علیه السلام) بشتابیم و اگر لحظه‌ای دیر نماییم ضرر کرده‌ایم و از شما امت شهید پرور می‌خواهم که در این صحنه شرکت نموده و همگی خود را در معرض امتحان الهی قرار دهیم باشد که خداوند ان‌شاءالله ما را مورد لطف و عنایت خویش قرار دهد.

و اما پدر و مادر مهربانم شما مرا با رنج و زحمات بسیار بزرگ نمودید و حق بسیار بر گردن من دارید و از شما معذرت می‌خواهم که نتوانستم جبران زحمات بنمایم و اما شما بر خود ببالید و راضی باشید که فرزندتان را در راه خداوند هدیه کرده‌اید و امانتی را به صاحبش داده‌اید که مورد رضای اوست که برگردانیده.  من نیز افتخار می‌کنم که پدر و مادرم این طور مرا بزرگ کردند و هیچ گونه سدی در راه بنده نشدند در رابطه با جنگ و جهاد. اما برادرانم و خواهرم شما را به صبر و شکیبایی دعوت می‌نمایم و از شما می‌خواهم که همیشه بنا به روی خط ولایت و امامت باشید و ادامه دهنده راه شهدا و پشتیبان رهبر و امام(قدس سره). و اما همسرم شما را نیز دعوت می‌نمایم به صبر زینب(B) گونه چون که بنده شما را در شباب جدایی داغدیده کرده و در فراق خود گذاردم و جا دارد که از شما تشکر نمایم به خاطر این که هیچ‌گاه مانع رفتن بنده به جبهه نشدید بلکه مرا تشویق به امر جهاد می‌نمودید. خداوند به شما صبر عنایت کند و اما فرزندانم تربیتشان به عهده شما می‌باشد و می‌خواهم چنان تربیت کنید که مورد رضای خداوند باشد و فلسفه شهادت مرا نیز برای آنان بیان کن. شرکت در دعای کمیل و توسل و مجالس مذهبی فراموش نشود. در آخر از کلیه کسانی که بنده حقیر به نحوی با آن‌ها رابطه داشته‌ام حلالیت می‌طلبم و السلام علیکم و رحمته الله و برکاته. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(قدس سره) را نگه‌دار 14/11/1364  محمد مهدی حقیقتی.

1. سوره توبه، 38.