لباس‌هایش را به تن کرد و آماده رفتن شد. به درگاه در که رسید دوباره به اتاق برگشت. قرآن را بوسید و نگاهش را دور تا دور خانه چرخاند. با مهربانی از همسرش خداحافظی کرد و چشمش به درخت کوچکش افتاد. بیدار بود و با ذوق تماشایش می‌کرد. جلو رفت و بوسه‌ای به پیشانی‌اش نشاند انگار او هم فهمیده بود پدر به راهی می‌رود که شاید بازگشتی نداشته باشد. نگاهش را از پدر بر نمی‌داشت. مصطفی لبخند زد و با سر انگشتش صورت کودکش را نوازش کرد. در نگاهش حسی غریب موج می‌زد. هیچ‌کس نمی‌داند شاید با دین طفل کوچکش به صحرای کربلای رفته بود و علی‌اصغر (علیه السلام) کودک شش‌ماهه امام حسین (علیه السلام) را به یاد آورده بود شاید کربلای دیگری را در همین نزدیکی احساس کرده بود و شاید یزید زمانه را به چشم‌های خود دیده و شناخته بود. هر چه که بود و در سرش هر چه که گذشت او را مصمم‌تر از قبل کرد و مصطفی با قدم‌هایی محکم‌تر و استوارتر از پیش از خانه خارج شد و به سوی نور پر کشید.

شهید والامقام مصطفی ملکی شیرمردی دلاور که در سال 1341 در روستای زیبای خوگان از توابع شهرستان خمین در خانواده‌ای نسبتاً پر جمعیت با وضع مالی متوسط متولد شد. پسر اول خانواده بود و نور چشم پدر و مادر و البته برادر بزرگی که پشت و پناه خواهران و برادرانش محسوب می‌شد. او روزهای کودکی را پشت سر گذاشت و در سن هفت سالگی وارد دبستان شد و تا سال پنجم ابتدایی درس خواند اما پس از آن ادامه تحصیل نداد. از همان کودکی بسیار صبور و شکیبا بود و در مقابل مشکلات ایستادگی می‌کرد او از همان سن و سال کم تلاش می‌کرد تا در امور خانواده سهمی داشته باشد و باری از دوش پدر و مادر بردارد. کم‌کم پا به عرصه کار و فعالیت گذاشت تا در امور مالی هم به پدر کمک کند. شغلش خیاطی بود و با زحمت و تلاش روزی حلال خود را به دست می‌آورد جوانی متواضع و مهربان و مؤمن و متدین بود که در سال 1362 در اوج جوانی ازدواج کرد و زندگی مشترک خود را بنا نهاد. همسری دلسوز و مهربان بود که با آمدن فرزند به پدری با محبت و غیور تبدیل شد. خوشبختی در زندگی‌اش جریان پیدا کرده بود که با شروع جنگ تحمیلی همه چیز تغییر کرد. مصطفی نیاز کشور به شیر مردانش را به خوبی درک کرده بود پس لباس بسیج به تن کرد و به جبهه‌های حق علیه باطل ملحق شد او دو ماه به عنوان فرمانده دسته در جبهه مهمان کربلائیان در گردان روح‌الله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) بود تا اینکه در بیست و دوم اسفندماه سال 1363 در شرق دجله در حین عملیات بدر با اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.