بسم الله الرحمن الرحیم

بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان مطهر شهداى گلگون كفن انقلاب اسلامى.

با درود و سلام بر روان پاك و مطهر شهداى كربلا مخصوصاً حسین(علیهم السلام) و با درود و سلام بر منجى عالم‌ بشریت مهدى موعود امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نایب بر حقش خمینى(قدس سره شریف) روح خدا و با درود و سلام بر رهبر انقلاب‌ اسلامى حضرت آیت الله العظمی خامنه‌اى و با آروزى  پیروزى حق بر كفار باطل و شفاى عاجل معلولین و مجروحین جنگ تحمیلى و با درود به خانواده‌هاى شهداى انقلاب اسلامى.

)إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الَّذِینَ یقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ).[1]

در حقیقت ‏خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او صف در صف چنان كه گویى بنایى ریخته شده از سرب‏اند جهاد مى‌كنند. خدمت پدر عزیزم و مادر گرامی‌ام دعا و سلام می‌رسانم. خدمت برادران عزیزم دعا و سلام می‌رسانم. خدمت همسرم دعا و سلام می‌رسانم و از آن‌ها طلب بخشش را دارم و از آن‌ها می‌خواهم كه مرا حلالم كنند و از برادران عزیز و همه و همه آرزوى این را دارم كه اسلحه مرا به زمین نگذارند و تا آخرین نفس راه مرا ادامه دهند. از همسرم می‌خواهم كه فرزندم را كه خداوند به من امانت داده با تربیت كامل تحویل جامعه دهد و آن را بزرگ كند و به جبهه بفرستد تا دشمنان اسلام بفهمند كه ما كودكانمان از بچگى با ایمان و با شجاعت‌ هر چه تمام خون خود را در راه رضاى خدا می‌دهند. ما وظیفه خود می‌دانیم كه در راه رضاى خدا براى‌ اسلام كشته شویم.

انسان روزى به دنیا مى‌آید و روزى هم باید از دنیا برود. چه بهتر كه انسان با ایمان بمیرد و زیر سایه  قرآن ‌بمیرد.

مگر خون من و بقیه برادران از خون حسین(علیهم السلام) شهید و دیگران رنگین تر است؟ سخن از افتخار پر غرور قهرمانان اساطیر تاریخ و دیوارهاى بلند خشم نیست، سخن از شبنم صبحگان و لطافت گلبرگ‌هاى بهارى نیست، سخن از واژه‌هاى آتشین است كه تاریخ را می‌سازد و انسان را به اعلا علیین هدایت می‌كند. و همچون مشعلى فروزان در دل‌ها می‌سوزد. سخن از عشق است. عشق تك چراغى بیدار در شبى تاریك است. نگذارید خصم و ظلم و تیرگى بر شما پیروز شود.

هر چه شما در توان دارید بكوشید كه از جایى كه تاریكى و ظلم است رها و بر جاى روشن و نورانى بروید تا می‌توانید در راه خدا و براى رضاى خدا گام‌هاى مصمم خود را بردارید.

چو باید سرانجام بر خاك رفت                    خوشا آن كه پاك آمد پاك رفت

دیگر بیشتر از این وقت شما برادران و خواهران عزیزان را نمی‌گیرم و با روحى شاد در راه خدا و به سوى‌ خدا می‌روم. در ضمن در شهادت و مرگ من گریه نكنید. زیرا گریه شما مایه خشنودى دشمن و ناراحتى من و خنده شما مایه خوشبختى و ایثار من و مرگ دشمن می‌شود.

1. سوره صف، 4.