شهید امیر موچانی در شانزدهمین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1346 در یکی از محله‌های شهرستان اراک و در دل یک خانواده‌ی کارگر و مذهبی که رعایت حلال و حرام خداوند از پر اهمیت‌ترین اصول زندگی‌شان بود، دیده به جهان هستی گشود. روزگارش را در خدمت خانواده و در دامان سبز پدر و مادری مهربان آغاز کرد. تفریح و بازی را دوست داشت و بیشتر از همه به نیز به فوتبال علاقه داشت. به گونه‌ای که با دوستانش تیمی درست کرده بود و همراه آن‌ها برای مسابقه با تیم‌های محلات دیگر می‌رفت و در این تفریحات سالمی که داشت دوستان خوبی هم پیدا کرده بود. رعایت اخلاق و ادب شرط دوستی با او بود و هر کسی که این اصول و شرایط را انجام نمی‌داد، از حلقه دوستی کنار می‌زد. مهربان بود و بیشتر وقتش را هم در خدمت خانواده و پدر و مادرش بود. علوم دینی را فرا گرفت و با نماز که آشنا شد سعی داشت تا سر وقت و در مسجد نمازش را بخواند.

 تحصیلاتش را در یکی از دبستان‌های شهرستان اراک آغاز کرد و توانست با جدیت درس بخواند و دوره‌ی ابتدایی را تمام کرد و تا کلاس سوم راهنمایی درسش را ادامه داد. ترک تحصیلش برای این بود که می‌خواست به خانواده‌اش کمک کند. به کار جوشکاری مشغول شد و این حرفه و کار را دنبال کرد.

زمان خدمت سربازی‌اش که رسید زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود به عنوان پاسدار وظیفه به سپاه رفت و حدود 7 ماه به عنوان پاسدار وظیفه در گردان ادوات از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) در جبهه خدمت کرد و سرانجام در منطقه شلمچه در حین عملیات کربلای 5 در بیست و چهارم دی‌ماه سال 1365 به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.

مادر شهید می‌گوید: در کربلای چهار دستش ترکش خورده بود 48 ساعت به او مرخصی داده بودند گفت: من این مرخصی را برای خداحافظی گرفتم. 9 روز بعد جنازه شهید آمد.