شهید سید جلیل موسوی فرزند در چهارمین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1345 در روستای سرکوبه از توابع شهرستان خمین و در خانواده‌ای مذهبی و متدین و روستایی که اهل تلاش و کار و کشاورزی بودند، دیده به جهان هستی گشود. روزگار کودکی‌اش را در محضر خانواده سپری کرد و تحت مراقبت و حمایت آن‌ها بود. با اسلام و قرآن و احکام الهی آشنا شد و توانست در مسیری گام بردارد که مسلمانی را شیوه زندگی می‌دانست.

دوران کودکی‌اش که به پایان رسید برای کسب علم و دانش پا به مدرسه نهاد و تا کلاس ششم ابتدایی را در روستا خواند و به خاطر نبود امکانات درس را رها کرد و به کشاورزی در نزد پدر خویش پرداخت. انسانی کاری و دوست‌داشتنی بود. از همان سال‌ها اهل مطالعه بود و سعی می‌کرد تا با کتاب‌های دینی و معرفتی خودش را سرگرم کند و معلومات دینی‌اش را بیفزاید.

نظرش در مورد ولایت‌فقیه به این‌گونه بود که از زمان پیدایش اسلام خداوند تبارک و تعالی رهبرانی جهت هدایت و ارشاد و مردم به دین مبین اسلام را برگزیدند؛ همچون پیامبران که اولین آنان حضرت آدم(علیه السلام) و آخرین آنان حضرت خاتم محمد بن عبدالله(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و بعد از پیامبران دوازده امامان معصوم(علیهم السلام) می‌باشند. بعد از غیبت امام دوازدهم حضرت مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به عالمان دانا و عاقل با تقوا و با عدالت که چهار نفر انسان عاقل و با تقوا قبول داشته باشند سپرده شده که در عصر ما امام امت خمینی(قدس سره) بت‌شکن فقیه زمان ما می‌باشد.

سید جلیل اعتقاد داشت که جهاد جزء واجبات احکام اسلام است که در نتیجه وقتی که احساس می‌شود اسلام در خطر است باید با کافران به ستیز برخیزد در نتیجه شهادت به دنبال خواهد داشت.

شهید جلیل موسوی جوانی مؤمن و در خط رهبری بود که به عنوان بسیجی گردان روح‌الله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) به میدان عشق رفت و شش ماه در جهاد حضور داشت تا سرانجام در بیست و پنجم اسفندماه سال 1363 در حین عملیات بدر در شرق رودخانه دجله به شهادت رسید. پیکر مطهرش را هم در گلزار شهدای روستای سرکوبه به خاک سپردند.