..... خدایا گر چه لایق نیستم ولی با کوله‌باری از گناه جان خویش را در طبق اخلاص گرفته‌ایم و برای رضای تو به راهی آمدیم که امید بازگشت نداریم. خدایا اگر لیاقت داریم ما را به وصال خویش برسان که طاقت هجران نداریم.

پدر و مادر پیر و رنجور عزیزم! امیدوارم از اینکه امانت خویش را به صاحب اصلی‌اش داده‌اید، اصلاً ناراحت نباشید. مسلم بدانید آنچه رضای خدا باشد آن خواهد شد. امیدوارم که خدا به شما و کلیه خانواده شهدا، اسرا، مجروحین، مفقودین و رزمندگان صبر و اجر عنایت کند ان‌شاءالله که این فرزند گنه‌کار خویش را حلال کنید.

به کلیه برادران و خواهرانم و همین‌طور اقوام و خویشان توصیه می‌کنم که در شهادت من بی‌تابی نکنند و بدانند که خون ما از خون اباعبدالله الحسین(علیه السلام) و یاران و فرزندانش رنگین‌تر نبود و نیست و نخواهد بود.

به همسر عزیزم که 8 ماه در اوائل ازدواج و زندگی خویش زینب(علیها السلام) وار دوری شوهر را تحمل نمود و همواره در راه تربیت تنها فرزند خردسالش کوشش نمود، افتخار می‌کنم. امیدوارم از این به بعد نیز همچون دیگر خانواده شهدا حرمت خون مرا گرامی بداری، با حجاب خود، با عفت خود و با تربیت فرزند خود. کوچک‌ترین ناراحتی به خود راه نده. شما اگر شوهر نداری، خدا داری. ان‌شاءالله حمید هم فرزند صالح و سالم بار آید تا در آینده بار سنگین خون شهدا را به دوش کشد و به سرمنزل مقصود رساند. فاطمه جان، این راهی است که همه باید بروند، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد. به شما قول می‌دهم اگر چنانچه مورد الطاف الهی قرار گرفتم وارد بهشت نشوم تا شما را با خود به داخل ببرم، مطمئن باش. هرگز شما را فراموش نمی‌کنم.

وصیت‌های شخصی: 30 هزار تومان از سپاه وام گرفته‌ام، از حقوقم پرداخت کنید. 1500 تومان به کتاب‌فروشی سپاه بدهکارم، پرداخت کنید. از کلیه دوستان و آشنایان و نزدیکان برایم حلالیت بطلبید. 6 ماه نماز و روزه برایم به جا آورید. اگر جنازه‌ام به دستتان رسید در بهشت‌زهرای اراک به خاک بسپارید و اگر به دست نیامد اصلاً ناراحت نباشید، این‌طوری راحت‌ترم.

از دولت هیچ هزینه‌ای جهت مخارج کفن و دفن و لباس من گرفته نشود، به هیچ‌وجه راضی نیستم. در صورت امکان از اموال خودم به فروش برسد و خرج گردد و بسیار ساده و بی‌آلایش برگزار گردد. یکی از برادرانم به انتخاب پدرم وکیل تمامی کارهای من شود. تمامی مدارکی که از سپاه ممکن است در منزل باشد، جمع‌آوری و بدون کم و کسری تحویل فرماندهی سپاه اراک گردد.

..... در تمام این مراسم رعایت تمامی شئونات اسلامی خصوصاً حجاب خواهرانم و همسرم را شدیداً و شدیداً توصیه می‌کنم، خشنودی من در این است که صد در صد اسلامی‌باشد. فدای امام(قدس سره) عزیز شوم، امام خمینی(قدس سره) که این‌چنین انقلابی در کشور ما ایجاد کرد که این‌چنین قلبمان مملو از عشق به اسلام، قرآن، و ائمه اطهار(علیهم السلام) باشد. کاش من صدها جان داشتم و فقط در راه امام(قدس سره) عزیز فدا می‌کردم. این راه، راه رستگاری است. آن‌هایی که به دنبال افکار خود می‌روند، بدانند هرگز نه در دنیا و نه در آخرت رستگار نخواهند شد. من از همسرم بیش از حد راضی هستم، خدا از او راضی باشد. ولی فراموش نشود که دلم می‌خواهد بچه‌هایم دقیقاً راه مرا دنبال کنند و به آن‌ها بگویید که پدرشان چگونه بود، چگونه زیست و چگونه به شهادت رسید. آن‌طور باشد که خودم می‌خواهم. ... دلم می‌خواست فرزند دومم را نیز ببینم. ولی دیدار خدا لذتش از دیدار فرزند بیشتر است، امید است که خدا ما را لایق لقای خویش کند. پدر، مادرم! مرا حلال کنید، و خدا را شکر کنید که امانت خدا را به او باز گرداندید.

 26/12/1365 والسلام، سیدحسن موسوی.

خاطرات:

به چیزی جز ادای وظیفه و خدمت به اسلام نمی‌اندیشید و سعی بر آن داشت که صادقانه و با نیتی الهی، فعالیت داشته باشد. یک روز به ایشان گفتم: من اطلاع دارم که شما را برای کار در دانشگاه مشهد خواسته‌اند، در حال حاضر که در سپاه هستید، حقوق ناچیزی می‌گیرید، اگر به مشهد بروید، وضعتان فرق خواهد کرد و ... در جوابم گفت: خودم این‌ها را می‌دانم! ولی من برای حقوق کار نمی‌کنم! الان اینجا به من نیاز هست و من به خاطر خدا و ملت و مملکت کار می‌کنم نه چیز دیگر![1]

هم‌رزم شهید:

زندگی شهید موسوی درس بزرگی در قناعت و صبر بود. سال 63 یا 64 بود که از طریق تعاون سپاه و همکاری زمین شهری، تعدادی زمین در اختیار بچه‌های سپاه قرار گرفت که شهید موسوی هم جزو آن‌ها بود. به یاد دارم که حتی برای پرداخت پول زمین دچار مشکل شده بود ... وقتی از او پرسیدم که چرا خانه‌ات را نمی‌سازی؟ گفت: نه پول دارم و نه بلدم که بنایی کنم! من حاضر شدم پیگیر امور بنایی خانه‌اش باشم؛ اما در خرج ساختمانی، او بسیار سادگی و قناعت را رعایت می‌کرد. وقتی از او گله کردم که چرا این‌قدر ساده و مختصر؟! در جوابم گفت: من بهتر از این نمی‌دانم و بیش از این نمی‌توانم زیر بار قرض بروم، هرکه در آینده مالک آن شد، خودش درست می‌کند.....

.... آن روز شهید موسوی به عشق دیدار بسیجیان به خط مقدم آمده بود؛ به همراه شهید ناصری سنگر به سنگر با تمام عزیزان بسیجی دیدار کرد. غروب که شد سنگر فرماندهی گردان آمد؛ بسیار خوشحال و سرحال به نظر می‌رسید به خاطر همین، آن شب این دو شهید بزرگوار بسیار با هم صحبت کردند و تمام حرف‌هایشان با تبسم همره بود. این تبسم به یاد ماندنی با خاطره لبخند شیرین آنان به مرگ همراه شد؛ آری در لحظه شهادت نیز در کنار هم با همان تبسم، به ملکوت اعلی پیوستند.

1. برادر شهید.