اگر فاتحان افتخار می‌کنند به سربازان گمنام. اسلام و ملت شریف و فاتحان عزیز ما افتخار می‌کنند به هزاران سرباز گمنام که در پی نام و نشان نیستند و برای کشور اسلامی خویش افتخار می‌آفرینند.

نامش سید مرتضی متولد دهم مردادماه سال 1337 در روستای محمودآباد از توابع شهرستان ساوه. کودکی خود را که گذراند وارد دبستان شد. بعد از پایان دوره ابتدایی به خاطر کمک به پدر در کشاورزی ترک تحصیل کرد و به او پیوست تا کمک‌کار پدر باشد در تأمین معاش. با ورود به دوران جوانی در سال 1357 ازدواج کرد تا سنت حسنه اسلامی را به انجام رساند. در پیروزی انقلاب اسلامی از جوانان پرشور و شعور بود و با پیوستن به صف مبارزان انقلابی وارد عرصه‌های اجتماعی شد. ریشه مذهبی خانواده و پایبندی به اسلام از ویژگی‌های بارز او بود.

پس از پیروزی انقلاب در پایگاه‌های بسیج به فعالیت می‌پرداخت و خیلی زود به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد. هنوز چند روز از شروع جنگ تحمیلی نگذشته بود که خود را با گروه اعزامی از ساوه به فرماندهی شهید محمدحسن قائمی به جبهه‌های جنگ رساند و تا لحظه شهادت در جبهه حضور داشت. او بیست و پنجم آبان 1359 در حالی که دو ماه از جنگ تحمیلی می‌گذشت در دفاع از سوسنگرد قهرمان با آتش شدید توپخانه دشمن بعثی به شهادت رسید. به دلیل شدت درگیری نیروهای خودی با دشمن و حجم آتش دشمن هیچ اثری از سید مرتضی به دست نیامد و او همان‌گونه که گمنام زیست گمنام هم به شهادت رسید.

در آخرین روزهای دنیایش می‌گفت: مهر خدا را در دل خود جای دهید که دل فقط جای خداست و حب دنیا را از دل بیرون برید. عزیزان آنچه می‌گویید بدان عمل کنید در خلقت آسمان‌ها و زمین تفکر کنید و پی به آفریننده هستی برید. بعد از آنکه معرفت به خدا پیدا کردید او را آن‌طور که باید، اطاعت و عبادت کنید.