بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی انسان اندکی به فکر فرو می‌رود و خود را در می‌یابد می‌فهمد که از کجا آمده و در کجاست و به کجا می‌رود. دیگر جز انسانیت و انسان شدن به چیز دیگر فکر نمی‌کند. می‌خواهد تمام هستی خود را فدا کند تا به کمال برسد، رنگ الله بگیرد، پس زندگی و تجملات کذایی برای او بی‌اهمیت می‌شود، هرگز زیر بار ستم نمی‌رود و مرگ سرخ را بر آن ترجیح می‌دهد.

 ای امت مسلمان ای دوستان و خویشان همه و همه مزه تلخ حکومت‌های غاصب را چشیده‌اید و می‌دیدید که زندگی خلاصه می‌شد در فساد. اصلاً انسانیت انسان معنی نداشت ولی اکنون به یاری و نصرت خداوند جمهوری اسلامی به رهبری زعیم عالی‌قدر امام خمینی(قدس سره) در این کشور برقرار شد، دیگر با شماست که شکرگزاری کنید. نکند خدای نخواسته قدر این نعمت و امام(قدس سره) را ندانید و خداوند باز آن گمراهان را بر شما مقتدر گرداند. همیشه یار و پشتیبان امام(قدس سره) باشید.

 پدر و مادر مهربانم حلالم کنید، می‌دانم زحمات بی‌حدی برایم کشیده‌اید و آن دین پدر و مادری به جای آورده‌اید اما من شرمسارم نتوانستم فرزند لایقی برای‌تان باشم. ببخشید ولی برایم گریه نکنید همانند کوه استوار باشید خداوند شما اجر اخروی عنایت فرماید. اخوی‌ها و همشیره‌هایم حلالم کنید. از شما خواهش می‌کنم حرف‌های امام(قدس سره) را آذین گوش خود قرار دهید و در هیچ زمانی امام(قدس سره) را تنها نگذارید به عقاید پوچ یاوه‌سرایان توجه نکنید.

تو ای همسر عزیزم، حلالم کن. حق بزرگی بر گردن من داشتی نتوانستم ادا کنم ولی بعد از من مسئولیت شما سنگین می‌شود و بزرگ‌ترین برنامه‌ات تربیت نور چشمم طیبه السادات طبق قوانین اسلامی و زینب(علیها السلام) وار است. خداحافظ همگی.

تاریخ 11/12/60، سیدمصطفی موسوی.

خاطره:

اخلاق و رفتارش بسیار خوب بود، در کارهای خیر پیش‌قدم بود. وقتی شهیدی برای کمیجان آورده بودند بسیار غمگین بود و می‌گفت: همه رفتند و ما مانده‌ایم. او عاشق امام(قدس سره) و انقلاب بود.