شهید والامقام محمدتقی موگویی، جوانمردی دلیر از خطه استان مرکزی از زادگاه رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی(قدس سره). مردی از شهر شهیدپرور و عالم پرور خمین شیرمردی از خطه استان مرکزی که در زمان جنگ تحمیلی لباس مقدس سربازی برازنده قامت رعنایش شد و او چون پرستویی عاشق به سمت سرزمین عشق پرواز کرد. او سبک‌بالانه در آسمان عشق و دلدادگی به پرواز درآمد و به سمت رویای زیبایش پر کشید. او به شوق شهادت قدم در میدانی گذاشت که به اوج سعادت دست یابد. و این سعادت ابدی نصیب قلب پاکش شد.

شهید محمدتقی موگویی در اولین روز از اردیبهشت‌ماه سال 1337 در بهار زیبای خمین در روستای رباط کفسان و در خانواده‌ای مؤمن و متدین، دیده به جهان گشود. خانواده ساده و صمیمی که دین و مذهب حرف اول زندگی‌شان را می‌زد و محبت و مهربانی در زندگی ساده اما زیبایشان جاری بود. او فرزند خانواده‌ای بود که درس عشق و مهربانی و غیرت و جوانمردی را به فرزندانشان آموخته بودند در سن هفت‌سالگی وارد دبستان شد و قدم در راه تازه‌ای نهاد. او تا سال ششم دبستان درس خواند اما پس از آن به خاطر عدم امکانات تحصیلی و مساعد نبودن شرایط برای ادامه تحصیل درس خواندن را رها کرد. و برای کمک به مخارج خانواده و کسب روزی حلال وارد عرصه کار و فعالیت شد.

او کم‌کم به دوران جوانی رسید و به سنت حسنه رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) ازدواج کرد. یک سال می‌شد که جنگ تحمیلی علیه ایران عزیز شروع شده بود و آرامش ملت را به یغما می‌برد که محمدتقی برای دفاع از میهن عزیزش لباس مقدس سربازی در لشکر 28 کردستان را به تن کرد و رهسپار جبهه شد. او نزدیک به شش ماه خدمت کرده بود که در بیست و یکم تیرماه سال 1361 در حین مأموریت در محور سنندج - مریوان بر اثر واژگونی تراکتور به جمع شهدا ملحق شد. پیکر مطهر شهید به خاک سپرده شد تا هفت ماه بعد میزبان برادر شهیدش – جواد - در زادگاهش باشد.