جنگ تمام شد اما یادگاری‌هایش در خاک ایران باقی مانده بود و داغش در دل‌های سوزان این مردم آتش به پا می‌کرد. جنگ تمام شد اما داغ دل مردم این سرزمین هنوز هم تازه است. مردمی که در سخت‌ترین شرایط فرزندان خود را با نان حلال بزرگ کرده بودند و جوانان غیوری را به ایران اسلامی هدیه داده بودند. مردمی که روزهای سخت انقلاب را پشت سر گذاشته بودند و با پیروزی و موفقیت آواز آزادگی را در گوش تمام جهان خوانده بودند. هنوز هم داغ دلشان تازه بود همان‌طور خون جوانانشان جاری بود و بر پرچم زیبای ایران اسلامی نقشی از شجاعت دلیر مردی زده بود. مردم ایران سال‌هاست داغ‌دار خون جوانان رشید غیور خود هستند.

شهید والامقام ولی‌الله مهدوی در اولین روز از شهریورماه سال 1343 در روستای چهار طاق از توابع شهرستان خمین، دیده به جهان گشود. او در خانواده‌ای مومن و متدین و انقلابی و پیرو ولایت به دنیا آمد و در این خانواده رشد کرد.

در هفت‌سالگی وارد دبستان شد و تا سال پنجم دبستان درس خواند اما پس از آن به دلیل عدم امکانات و مساعد نبودن شرایط برای ادامه تحصیل نتوانست به درس خواندن ادامه دهد. بنابراین در همان زمان درس خواندن را رها کرد. از کودکی صبور و پر تلاش بود و تقریباً در تمام امور خانوادگی نقش داشت. از نوجوانی در کارهای کشاورزی یاری‌رسان پدر شد و تلاش می‌کرد تا در امور مالی خانواده سهمی داشته باشد.

در دوران جوانی غیورانه لباس سربازی به تن کرد تا از میهن دفاع کند. او در گردان روح‌الله(قدس سره) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) خدمت می‌کرد که در هفدهم آبان ماه سال 1362 در منطقه پنجوین عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد و پیکر مطهرش در همان منطقه مفقود شد و پس از مدت‌ها در سال 1380 تفحص و در زادگاهش به خاک سپرده شد.