کوچه پس کوچه‌های محله خیابان طالقانی شهرستان ساوه شاهد رشد و نمو کودکی بود که ایستادگی و بزرگ‌مردی را از همان ابتدا در چهره‌اش می‌شد دید. مردی از جنس پاکی و نور که کمتر کسی بود که با دیدن چهره‌اش به این واقعیت پی نبرد. دیوارها و کوچه‌های قدیمی این محله اگر زبان داشتند به حقانیت این سخن اقرار می‌کردند که او از تبار مردمان خاکی نبود. کارهایش در بین مردم خاکی‌رنگ و بویی دیگر داشت. او متولد بیست و پنجم تیرماه سال 1345 بود و از دار دنیا دو برادر داشت و پدر و مادری مهربان که هر چه دانسته‌ها و آموزه‌های دینی بود را به او یاد دادند.

دوران کودکی‌اش را که سپری کرد به مدرسه رفت و تا سال دوم راهنمایی درس خواند. در سال‌های جنگ تحمیلی به عنوان سرباز وظیفه در لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) دوران آموزشی را گذراند و از همین طریق هم به جبهه شرهانی اعزام شد.

علی‌اصغر هر باری که به مرخصی می‌آمد سعی می‌کرد تا به همه اقوام و دوستانش سر بزند و صله‌رحم را به جا بیاورد. از جبهه چیزی نمی‌گفت تا شاید خانواده ناراحت نشوند. او می‌خواست تا رشادت‌های اهل جبهه را انتقال دهد فقط از بزرگواری و متانت رزمندگان و هم‌سنگرانش می‌گفت. پس از یک سال خدمت سرانجام روح بلند و ملکوتی‌اش در هشتمین روز از آبان ماه سال 1365 در منطقه شرهانی بر اثر اصابت ترکش به سر و شکمش در جوار رحمت الهی آرام گرفت و به شهادت رسید. پیکر مطهرش را پس از تشییع در ساوه به خاک سپردند.