شهید حسین میرزایی فرزند ابراهیم در چهارمین روز از فروردین‌ماه سال 1344 در روستای کهنه حصار هندودر از توابع شهرستان شازند و در خانواده‌ای روستایی و اهل دل و بی‌ریا و ساده که کارشان کشاورزی و دامداری بود، دیده به جهان هستی گشود. یکی از دوستانش او را این گونه توصیف می‌کند: از دوران کودکی با شهید حسین میرزایی ارتباط نزدیک داشتم و می‌دانستم که از خصوصیات اخلاقی و روحیات اجتماعی بالایی برخوردار بودند و همیشه نسبت به دیگران ارادت و اظهار ادب و تواضع می‌کرد و همیشه در امورات خیر پیش‌قدم بود. همیشه کارهایش فی سبیل‌الله و در راه رضای خداوند متعال بود و نسبت به رعایت محرمات حساس بود و از اخلاق زشت و ناپسند جداً خودداری می‌کرد و دیگران را در امورات خیر تشویق می‌نمود. شهید حسین میرزایی نه تنها مشوق این امر بزرگ بود، بلکه می‌گفت: زمان آزمایش الهی رسیده تا بتوانم به فرمان رهبر فرزانه انقلاب، حضرت امام خمینی(قدس سره)، به جبهه جنگ حق علیه باطل شتافته و از این مملکت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و از نوامیس و آب و خاک این مردم دفاع کنم و تمام فکرش این بود که هر چه زودتر در این راه بزرگ قدم بردارد و بنده که از روحیات و درخشندگی زمان کودکی‌اش و تا زمانی که به بلوغ رسید، اطلاع داشتم، می‌دانستم که این کار را در عمل هم نشان خواهد داد. او با شجاعت و ایثار و از خودگذشتگی بی‌دریغش با دشمنان این مرز و بوم جنگید و درس ایثار و آزادگی را به دیگران هم آموخت تا این که به هدف بزرگش که آن لقاء الهی بود؛ یعنی رسیدن به درجه رفیع شهادت رسید. او سرباز لشکر 64 ارومیه بود و در بیست و نهم اردیبهشت‌ماه سال 1365 در منطقه پیرانشهر آذربایجان غربی بر اثر اصابت خمپاره به سرش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.