یکی از رادمردان فدایی امام خمینی(قدس سره) بود، که جانش را در سر فرمان امام(قدس سره) گذاشت و رضوان خدا را برای خود به دست آورد. در شجاعت و فداکاری سرآمد بود و در امور اجتماعی روستا همیشه حرف اول را می‌زد. سال ۱۳۳۳ بود که در روستای چشمه از توابع شهرستان آشتیان کودکی به دنیا آمد که والدینش او را غلامرضا نامیدند. به عشق غلامی آقا علی بن موسی‌الرضا(علیه السلام) که کشور ایران زیر نگین شرف او بسر می‌برد. آداب و سنن زندگی را از مادری متعهد، فداکار، شیرزن و رسم معاشرت و آداب اجتماعی را از پدری زحمتکش، دلسوز و متعهد فرا گرفت. تحصیلات مقدماتی را در روستا آموخت و سپس به یاری پدر شتافت و یار و مددکار او در امر معاش خانواده بود. زمانی نگذشت که در همان دوران جوانی، پدر بزرگوارش دار فانی را وداع گفت و مسئولیت زندگی مادر، خواهر و برادرانش نیز به عهده‌ی ایشان قرار گرفت و او برای جبران این کمبود بزرگ نبرد سختی را با زندگی آغاز کرد. همین‌که اندکی خانواده‌اش سروسامانی یافتند و اندکی فراغت برایش حاصل شد، مملکت حال و هوای جنگ یافته بود. در نتیجه او نیز دلش هوای دفاع از وطن نمود؛ لذا با مراجعه به بسیج عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل گشت و سرانجام روز پانزدهم اسفند ۱۳۶۴ در منطقه‌ی عملیاتی فاو در عملیات والفجر 8 روح بلندش تا ملکوت اعلی به پرواز درآمد. پیکر مطهر بسیجی گردان ولی‌عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) را در زادگاهش به خاک سپردند. او در هنگامی شهادت یک پسر و یک دختر داشت.