شهید سید احمد میر صادقی در نهم مردادماه سال 1341 در شهرستان خمین در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. در سن 8 سالگی مادر خود را از دست داد. در کودکی بسیار تیزهوش بود و ذکاوت او زبانزد خاص و عام بود. در پانزده‌سالگی وارد مدرسه علمیه اراک شد. از سال 1359 هم‌زمان با شروع جنگ تحمیلی جذب سپاه شد هم در سپاه فعالیت می‌کرد و هم درس طلبگی را ادامه می‌داد. اخلاق سید احمد بسیار خوب و مهربان بود. با کودک با زبان خود او صحبت می‌کرد و مهربان بود نسبت به آن‌ها و در مقابل بزرگ‌سالان فروتن، با ادب، متین، عاقلانه، متدین و مردم‌دوست بود و هرگز به کسی توهین نمی‌کرد. کتاب‌های شهید مطهری و شهید دستغیب و بیشتر کتاب‌های علمی، عقیدتی، سیاسی، تاریخی را مطالعه می‌کرد و یادداشت‌برداری می‌کرد. در هر حال خود را از دیگران کوچک‌تر می‌دانست عقیده‌اش را به کسی تحمیل نمی‌کرد. با کوچک و بزرگ و با آشنا و غریبه برخوردی محبت‌آمیز داشت و حتی سعی می‌کرد مخالفین را با ملایمت و نصیحت‌های طولانی و سازنده راهنمایی و هدایت کند و دل آن‌ها را از خود نرنجاند. در فعالیت‌های سیاسی اجتماعی و مذهبی حضوری فعال داشت. بی‌توجهی و کم کاری در رابطه با مسائل دینی و عقیدتی او را رنج می‌داد و نسبت به فعال‌تر شدن ارگان‌های انقلابی تأکید فراوان داشت. بیشتر سفارش می‌کرد امام(قدس سره) را تنها نگذارید، برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا کنید، پشت جبهه را گرم و محکم نگه دارید، نماز جمعه را باشکوه و پرمحتوا برگزار کنید، دعاهای کمیل توسل و ندبه را برگزار کنید. همه را به داشتن وحدت و همبستگی و داشتن روحیه‌ای ایثارگر و شهادت‌طلب سفارش می‌کرد. او در دوران جنگ تحمیلی بارها به جبهه اعزام شد و بالاخره هنگامی که در واحد عقیدتی لشکر مهندسی رزمی 42 قدر به عنوان معاون آموزش خدمت می‌کرد، در راه رسیدن به اهداف الهی خود در هشتم اسفندماه سال 1365 در شلمچه شهد شیرین شهادت را نوشید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد. از سید احمد سه فرزند به یادگار ماند.