از سلاله‌ی سادات بود، از جمله کسانی که مردم به آن‌ها هم به خاطر سیادتشان و هم ارادتشان به اهل‌بیت(علیهم السلام) احترام ویژه‌ای می‌گذاشتند. نامش را سید ابوالفضل گذاشتند. او در اولین روز از آذرماه سال 1338 در یکی از روستاهای اطراف شهرستان ساوه به نام سقانلیق و در دل خانواده‌ای ساده و مذهبی، دیده به جهان هستی گشود. روزگار کودکی‌اش را در محضر پدری مهربان و زحمت‌کش و مادری دلسوز و فداکار سپری کرد و در همان سال‌ها توانست با معارف دین آشنا شود و نماز و روزه و قرآن را فرا گیرد. با پدرش شب‌ها به مسجد محله می‌رفت و گاهاً نیز در محافل دینی و کلاس‌های قرآنی که توسط روحانی ده انجام می‌شد، حضور داشت. سید مصطفی پدر سید ابوالفضل کشاورزی می‌کرد و نانی حلال بر سفره می‌آورد. او نیز سال‌های ابتدایی زندگی‌اش را در کنار پدر کشاورزی می‌کرد و سعی داشت تا در امورات زندگی و خرج و مخارج آن سهمی داشته باشد. تحصیلاتش را از هفت سالگی در مدرسه‌ی روستا آغاز کرد و توانست با جدیت تمام درس بخواند. ابتدایی را که در روستا گذراند به شهرستان ساوه رفت تا دوره راهنمایی و دبیرستان را هم بخواند. درسش را با گرفتن مدرک دیپلم در رشته ریاضی به پایان رساند و به روستا برگشت. در سال‌های تحصیلش در شهرستان ساوه کار می‌کرد و سعی داشت تا خرج تحصیلش را فراهم کند. زمان رفتن به سربازی‌اش مصادف با جنگ تحمیلی بود. از خانواده خداحافظی کرد و از همه حلالیت طلبید و به همه اقوام و دوستانش هم سری زد و رفت. به لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) نیروی زمینی ارتش رفت و از این طریق به شهرستان دزفول اعزام شد. یک ماه از شروع جنگ تحمیلی گذشته بود که سید ابوالفضل در سوم آبان ماه سال 1359 در بمباران هوایی دزفول به شهادت رسید. پیکر مطهر سرباز شهید را در زادگاهش به خاک سپردند.