اهل روستا بود و صداقت و پاکی معصومانه‌ای بر سراسر وجودش حاکم. هنوز گوش جان ما نغمه‌ی عاشقانه‌ی او را که در راه دین و آزادی سر داد می‌شنود. او پیرو رهبر بزرگ و بینان‌گذار آزادی یعنی حضرت امام خمینی(قدس سره) بود.

در سال ۱۳۴۵ هنگامی که دیده به جهان هستی گشود؛ امام(قدس سره) آن‌ها را به عنوان سربازان فدایی راه خود قلمداد کرد و چه محاسبه‌ی صحیحی، که هر کدام از این عزیزان حاضر بودند نه یک بار که کراراً، جانی می‌داشتند و فدای دین و رهبرشان می‌کردند. درس و مشق را از دامان مادری پاک و مؤمنه و در کنار پدری زحمتکش و مؤمن و خداجو آغاز کرد و علوم متداول زمان را در مدرسه روستا تا پایان دوره ابتدایی فرا گرفت و دستان کوچک خود را پلی کرد تا اقتصاد خانواده را سامان دهد. در نتیجه به تهران رفت و شغل خیاطی را پیشه کرد، سوزن می‌زد تا سربار اجتماع نباشد.

 زمانی که فصل اعزام به خدمت مقدس سربازی فرا رسید، به وسیله ارتش جمهوری اسلامی به عنوان سرباز لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) به منطقه‌ی عملیاتی اعزام شد و پس از رشادت‌ها و جانفشانی‌ها در بیست و نهم آذرماه سال 1366 در منطقه‌ی زبیدات به فیض عظمای شهادت نائل آمد و وجودش لایق دیدار حضرت دوست گشت. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.