علیرضا، تا قبل از اعزام به خدمت سربازی دانش‌آموز بود و به مدرسه می‌رفت؛ اما سلاح قلم را بر زمین گذاشت و اسلحه بر دوش گرفت تا از کیان انقلاب اسلامی دفاع کند. در میدان جنگ همچون مدرسه می‌درخشید. بدون چشم‌داشت جانش را در کف دست گرفت و مردانه راهی جبهه‌های نبرد شد. در مکتب عشق به اهل‌بیت(علیهم السلام)، آیین مسلمانی آموخته و به معرفت دست یافته بود. او در نهمین روز از خردادماه سال 1340 در روستای دولت‌آباد فراهان متولد شد و در شهر اراک و در محله جهانگیری در خانواده‌ای شریف و مسلمان، رشد کرد. او لذت بودن در دامان امن و پر مهر خانواده را با عمق جان دریافت و با آیین مسلمانی و انسانیت آشنا شد و دوستی ائمه اطهار(علیهم السلام) در دل و جانش ریشه دواند. علیرضا عاشق امام خمینی(قدس سره) بود و از این که در زمان این ‌چنین مردی نفس می‌کشد و زندگی می‌کند، بر خود می‌بالید. در زمان انقلاب و مبارزه علیه شاه، هفده ساله بود و در همه صحنه‌ها حضوری فعال داشت. انقلاب که پیروز شد، دوباره به مدرسه برگشت. او تحصیلاتش را در یکی از دبستان‌های شهر اراک آغاز کرده بود و توانست با جدیت و تلاش ادامه تحصیل دهد و دیپلم بگیرد.

زمان جنگ بود و علیرضا در سن سربازی قرار داشت. لباس رزم پوشید و به لشکر 84 خرم‌آباد پیوست و در ارتش خدمتش را آغاز کرد. سرانجام پس از حضوری دلاورانه و متعهدانه، روحش به یاد روز الست، هوای دیار معشوق کرد و در یازدهمین روز از آبان ماه سال 1361 در عملیات محرم در منطقه موسیان، بر اثر اصابت ترکش به سرش، به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک به خاک سپردند.