شهید مجید حمیدی دلش سرشار از مهربانی‌ها بود. تولدش در اسفند ماه سال ۱۳۴۰ در زنجان رقم خورد. تقریباً دو ساله بود که به تهران مراجعت نمود و در اوان کودکی در دامان پر مهر و محبت پدر و مادر پرورش یافت. در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و تا چهارم دبستان در آن جا درس خواند. دست سرنوشت بار دیگر شهید و خانواده‌اش را به شهر تبریز کشاند. وی در تبریز به ادامه تحصیل پرداخت. جزء شاگردان ممتاز و نمونه از نظر اخلاقی، درسی و مذهبی محسوب می‌شد. قدم در آستانه دوران نوجوانی گذاشت و علاقه وافری به ورزش فوتبال و شنا داشت. از خصوصیات بارز اخلاقی وی: بسیار مهربان و اجتماعی بود به همین خاطر دوستان زیادی داشت. اوایل انقلاب که مدرسه‌ها تعطیل شده بود. او به اتفاق دوستانش به راهپیمایی و تظاهرات علیه رژیم طاغوت شرکت می‌کرد و در کلاس قرآن که در منزل یکی از همسایگان برگزار می‌شد، شرکت فعالی داشت و بار دیگر تقدیر و سرنوشت چنین رقم خورد و به ساوه مهاجرت نمود. پس از آن به اصفهان رفت تا در آن جا سال آخر دبیرستان را بخواند و بالاخره دیپلمش را گرفت و در شهریور ماه همان سال که جنگ تحمیلی ایران و عراق آغاز شد. پس از گذشت شش ماه از جنگ ایشان تصمیم گرفت به خدمت نظام وظیفه اعزام شود و از اسلام، میهن و ناموس خود دفاع نماید. او می‌گفت: من باید به جبهه بروم اگر من نروم، او نرود، پس چه کسی باید برود؟ مگر آن‌هایی که رفتند خون من از آن‌ها رنگین‌تر است. بالاخره در فروردین ماه سال ۱۳۶۰ برای گذراندن دوره آموزشی دو ماه به تهران رفت و سپس به عنوان سرباز ژاندارمری به منطقه سر پل ذهاب اعزام شد. بعد از گذشت شش ماه در سحرگاه یازدهم شهریور ماه سال ۱۳۶۰ توسط مزدوران بعثی عراق هنگام دفاع از کشور پس از ماه‌ها جهاد در راه خدا  به آرمان خود که همانا شهادت بود، رسید. پیکر مطهر شهید در شهرستان ساوه به خاک سپرده شد.[1]

1. اختران فروزان، ص ۱۰۱.