از زمره دلاورمردان روستای مزرعه نو از توابع آشتیان بود؛ که در روز اول تیرماه سال ۱۳۴۹ چشم جهان‌بین به هستی گشود. خانواده‌اش نام عباس را برای او برگزیدند تا راه و رسم وفاداری و رشادت و شهادت را از علمدار کربلا بیاموزد. وقتی فردای قیامت عباس علمدار(علیه السلام) را صدا می‌زنند او نیز فخر کند که جزء پیروان راه اوست. دوران کودکی را در دامان مادری فداکار و دین‌دار و در کنار پدری مهربان و دلسوز سپری کرد تا اینکه برای فراگیری علم و دانش به مدرسه رفت و تحصیلات خود را تا سال سوم راهنمایی با موفقیت به سر برد و از وجود معلمین خوب خود درس آزادگی آموخت.

موعد سربازی‌اش شده بود که به عنوان پاسدار وظیفه سپاه سردشت برای تکمیل درس خود به سوی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت و پس از ماه‌ها مبارزه با دشمن در پانزدهم مردادماه سال 1367 وقتی وجودش را با معارف جبهه آمیخته بود، در منطقه‌ی عملیاتی سردشت هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب به دیدار معبودش شتافت و به آرزوی دیرین خود رسید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.

این شهید عزیز در خداحافظی آخرش گفت:

 از اینکه دارم به جبهه می‌روم از فرط خوشحالی می‌خواهم بال در بیاورم و رفتن به جبهه و جنگ با دشمن متجاوز را یک وظیفه و تکلیف الهی می‌دانم.