خدمت پدر و مادر مهربانم سلام، پس از سلام، سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواستارم و امیدوارم که هر روز در زندگی سربلند باشید. باری اگر از راه لطف و مرحمت جویای حال اینجانب فرزند خود با خبر باشید، سلامتی که یکی از نعمتهای الهی است، برقرار میباشد. باری خدمت خواهران و برادرم محسن دعا و سلام میرسانم. خدمت زن داداشم و مسلم جان دعا و سلام میرسانم. باری خدمت برادرم محمد و زن داداشم و علی جان دعا و سلام میرسانم. ..... خدمت همسایگان یک به یک با خانواده دعا و سلام میرسانم. خدمت دایی حسین با خانواده دعا و سلام میرسانم. خدمت دایی ابراهیم با خانواده دعا و سلام میرسانم. پدر و مادر مهربانم، اوّلین نامه پر از مهر و محبت شما روز 5 شنبه 11/6/1362 به دست من رسید و من خیلی خیلی خوشحال شدم که آدرس داداشم را برایم نوشته بودید .....
شهید حسین حیدری فرزند غلامعلی در تاریخ یکم دی ماه سال 1343 در شهرستان اراک و در خانوادهای مذهبی و متدین و روستایی دیده به جهان هستی گشود. نامش را حسین گذاشتند تا مرید مرام مولایش حسین(علیهم السلام) باشد. او را به روش عاشورا و در مکتب سرخ سیدالشهداء(علیهم السلام) تربیت کردند تا در راهی قدم بگذارد که زندگیاش را بر اساس این مدار بسازد.
تا پایان دوره ابتدایی تحصیل کرد و پس از آن همراه و همدوش پدر در مزرعه کار میکرد. او به عنوان سرباز وظیفه به تیپ دوم لشکر 92 به سربازی رفت تا ادای دین کند. و در زمانی هم که در جبهه بود فعالیتهای چشمگیری انجام داد. حسین سرانجام در دوازدهم اسفند ماه سال 1362 در خوزستان و منطقهی کوشک در حین عملیات خیبر بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پا و سرش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای روستای شهرجرد در کنار دیگر دوستان و همرزمانش که ستارهای در آسمان جهاد و شهادت این مرز و بوم بودند، به خاک سپردند. برادرش مسلم نیز در سال 1370 در عملیات برون مرزی در منطقه کلار عراق به شهادت رسید.