شهید ابوالفضل مسافری در اولین روز از فروردین ماه سال 1347 در شهرستان شازند و در خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد. نامش را پدرش انتخاب کرده بود. کودکی پر شور بود، چه در خانه و چه در محله و مدرسه، با دوستانش به مهربانی می‌گذراند و هر بار که از خانه بیرون می‌زد و کاری هم نداشت که انجام دهد سعی می‌کرد دستگیر دیگران باشد.

هفت سالش نشده بود که به مدرسه رفت و تا گرفتن مدرک سیکل درس را رها نکرد. درسش خوب بود، هم درس می‌خواند و هم در کارهای گروهی مدرسه شرکت می‌کرد. غیر از کتاب‌های درسی علاقه‌ای هم به خواندن کتاب‌های مذهبی غیر درسی داشت و سعی می‌کرد تا سطح سواد و معلوماتش را در زمینه‌ی دین بالا ببرد.

انقلاب به پیروزی رسیده بود و او نیز مانند بقیه‌ی مردم از مریدان امام خمینی(قدس سره شریف) بود و ارادتش را به امام(قدس سره شریف) نشان می‌داد. دنبال کتاب‌ها و رساله‌ی امام(قدس سره شریف) بود و سعی می‌کرد تا اخبار و فرمان‌های امام(قدس سره شریف) را بشنود و با جان خویش گوش دهد و انجام دهد. زمان جنگ که فرا رسید فرمان امام(قدس سره شریف) بر این بود که باید جبهه‌ها را دریابید و او سر از پای نمی‌شناخت تا به این فرمان لبیک بگوید و راهی جبهه شود.

از خصوصیات اخلاقی بارز ایشان علاقه بسیار زیاد به ائمه اطهار(علیهم السلام) و همچنین پدر و مادر و احترام زیاد به آن‌ها بود. شهید بزرگوار در زمان جنگ به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و به عنوان سرباز لشکر همیشه پیروز 77 خراسان در عملیات‌های بسیاری شرکت جست تا این که در بیست و یکم تیر ماه 1367در منطقه عین خوش بر اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر سرباز شجاع ایرانی در منطقه عملیاتی مفقود شد و تا کنون اثری از او به دست نیامده است.