محمدصادق علی‌محمدی در بهار سال 1342 در روستای خیرآباد از توابع شهرستان اراک متولد شد. در روستا وارد مدرسه‌ی ابتدایی شد و پایان تحصیلاتش همان دوره ابتدایی بود چرا که روستا، مدرسه راهنمایی نداشت. در نوجوانی به کشاورزی روی آورد و همراه با برادران و پدرش به کشاورزی مشغول بود. پدرش آقا اسماعیل، سختی‌های زیادی را تحمل کرده بود و مرد دنیا دیده‌ای بود. محمدصادق در دامان مادری با تقوا درس ایثار و از خود گذشتگی را به خوبی درک کرده بود و رفتارش در دوران نوجوانی گواه بر این موضوع بود. بسیار شوخ‌طبع بود و گویی این دنیا برایش بیشتر شبیه یک بازی کوتاه‌مدت بود.

رفتارش با مردمان روستا بسیار نیک بود. سعی می‌کرد در مواقع نیاز به مردم کمک کند. در مورد آن‌ها احساس مسئولیت می‌کرد. دوران نوجوانی‌اش همراه بود با کار و تلاش و فعالیت در مسجد روستا و برای برگزاری هر چه بهتر و با شکوه‌تر، سالگرد سرور و سالار شهیدان(علیه السلام) بسیار تلاش می‌کرد.

دو سال از شروع جنگ گذشته بود که محمدصادق برای انجام وظیفه و دفاع از انقلاب و مرز و بوم کشورش، عازم خدمت مقدس سربازی شد. از طریق لشکر 28 ارتش به مریوان اعزام شد و در آنجا مشغول به انجام وظیفه شد. به نقل از برادرش همیشه اول نامه‌هایش می‌نوشت: به نام الله، پاسدار حرمت خون شهدا. گویا محمدصادق با وجود سن کمش درک بالایی از معرفت دارد و می‌داند که چطور در مسیر سعادتمندی گام بردارد. گویی الگوی مظلومش، سیدالشهدا(علیه السلام) را به خوبی می‌شناسد و راهش را می‌داند و با همت والایش پا در راه اربابش نهاده.

یک سال از خدمتش در مریوان می‌گذشت که در تاریخ شانزدهم تیرماه سال 1362 هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب، انفجار مین در منطقه مریوان باعث شهادتش می‌شود و محمدصادق را به آرزوی قلبی‌اش می‌رساند. پیکر مطهرش را در زادگاهش به خاک سپردند.