شهید محمدتقی گنجی دستجردی، در شانزدهمین روز از اسفندماه سال 1312 در روستای دستجرده از توابع شهرستان آشتیان و در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان هستی گشود. دوران کودکی‌اش را در روستا و در کنار خانواده‌اش سپری کرد. نام او را پدرش انتخاب کرد و او را محمدتقی نامید. خواهرش می‌گوید:

 او بسیار خوب و با تعصب بود و روی خواهرانش غیرت داشت و همه را دوست داشت. از همه‌ی برادرانم بیشتر به پدر و مادرم رسیدگی می‌کرد در کارهای کشاورزی یاور و مددکار پدرم بود. مادرم که بیمار شده بود او را به دوش کشید و گفت: به تهران می‌برم تا بهبود یابد و تا زمانی که او بیمار بود او را از این دکتر به آن دکتر می‌برد. کمتر اهل درد دل کردن بود و تنها حرف و سفارشی که به ما می‌کرد این بود که مراقب مادرمان باشید و او را تنها نگذارید.

 دفعه اولی که به جبهه رفت شهید شد. شبی که می‌خواست به جبهه برود در منزل یکی از دوستانمان مهمان بودیم. یک دفعه به دوستش گفت: اصغر آقا بلند شو تا حساب‌هایمان را با هم صاف کنیم، شاید من دیگر باز نگشتم و در جبهه شهید شدم. در عزاداری‌های امام حسین(علیه السلام) حضوری فعال داشت و همیشه سینی چای دستش می‌گرفت و بین عزاداران آقا چای پخش می‌کرد. هرگاه که محرم و صفر می‌رسد، یاد برادرم در دل من زنده می‌شود. در سال 1344 ازدواج کرد و سه پسر و یک دختر داشت. مردم‌دار بود و بین برادران و خواهرانش فرق نمی‌گذاشت و سعی می‌کرد تا کسی را نرنجاند، هرگاه به روستا می‌آمد به همه‌ی اقوام سر می‌زد و صله‌رحم را به جا می‌آورد.

او از پایگاه مالک اشتر تهران به کردستان اعزام شد و هنگامی که به عنوان بسیجی در جندالله سپاه سقز خدمت می‌کرد، در بیست و دوم اردیبهشت‌ماه سال 1363 در محور سقز - بانه هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپردند.