شهید علی‌محمد حیدری فرزند علی‌اکبر بود که در نهم شهریور ماه سال 1344 در روستای میشیجان از توابع شهرستان خمین، زادگاه بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی‌ ایران، امام خمینی(قدس سره) در خانواده‌ای روستایی و کشاورز که اهل دین و عقیده بودند و کارشان کشاورزی و دامداری بود، دیده به جهان هستی گشود.

 او تا پایان دوره ابتدایی به تحصیلات خود در روستای میشیجان ادامه داد و به خاطر نبود امکانات و مدرسه و معلم و مشکلات اقتصادی نتوانست به شهر برود و ادامه تحصیل دهد. مجبور به ترک تحصیل شد و کار را آغاز کرد. بعد از این که از درس و تحصیل دست کشید، به رانندگی رفت و به عنوان کمک راننده مشغول به کار شد. او برای کمک به اقتصاد خانواده پی ‌کار رفت.

زمان سربازی‌اش که فرا رسید به خدمت رفت و لباس سربازی را به تن کرد. یک سال از خدمت سربازی‌اش باقی مانده بود که در آخرین روزهای سال 1364 ازدواج کرد و زندگی مشترکش را آغاز نمود. ثمره این وصلت، تنها فرزندی بود که علم عدالت‌خواهی پدرش را به دوش می‌کشد. او نتوانست بماند و غیرتش اجازه نداد تا مزدوران صدام و حزب بعث به ایران عزیز هجوم بیاورند و او ساکت بنشیند. بعد از خدمت سربازی‌اش در بسیج ثبت‌نام کرد و به لشکر مهندسی رزمی ‌42  قدر سپاه رفت تا از آن جا به جبهه اعزام شود. در خط پدافندی اروند یک بار مجروح شد که او را برای درمان به بیمارستان بردند و بعد از این که از بیمارستان مرخص شد. دوباره به سمت جبهه راهی شد. چند ماهی را در کردستان بود و چند وقتی هم در جبهه‌های جنوب فعالیت داشت. محمدعلی حدود 4 ماه در جبهه بود و در این مدت افتخارات زیادی کسب کرد؛ او در نهایت در منطقه عملیاتی شلمچه در حین عملیات کربلای 8 بر اثر عوامل شیمیایی به شدت مجروح شد. استفاده از داروهای موجود مثل آتروپین و امیل نیتریت اثر نکرد و او در صحنه رزم به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای روستای میشیجان به خاک سپردند.