شهید احمد گودرزی در دوم اردیبهشت ۱۳۴۴، در خانواده‌ای کشاورز زاده در روستای حسین‌آباد از توابع شهرستان زرندیه به دنیا آمد. احمد کشاورز بود و گاهی هم برای مردم کارگری می‌کرد. موعد خدمت سربازی‌اش که رسید به عنوان سرباز ارتش به خدمت اعزام شد. دوره آموزشش که تمام شد برای ادامه خدمت به لشکر 81 کرمانشاه معرفی شد. محل خدمت او در آن روزها دشت ذهاب بود. یک سال در جبهه حضور یافت. تا کاملاً آماده شد برای پرواز.... گرداگرد شمع دوست، پروانه‌های عاشق فراوانند و شهید احمد گودرزی یکی از طواف کنندگان این قبله‌گاه عشق بود. او شهادت را تنها یک واژه و شهید را تنها یک کلمه نمی‌دید، اصولاً شهادت را یک حادثه نمی‌پنداشت، چرا که با چنین دیدگاهی نمی‌توان عاشقانه جان را در گرو یک حادثه یا یک اتفاق گذاشت، بلکه او شهادت را یک واقعه بزرگ، یک فتح الفتوح عظیم و یک وصل جاوید می‌دید.

سر بر سجاده‌ی عشق نهادن و سجده بر آستان حق، آنچنان که زیبنده یک عاشق پاک باخته بود، را می‌شد به وضوح در اخلاص و صفای این شهید دید. فلسفه شهادت و شهادت‌طلبی و روحیه اخلاص و مجاهدت را گویا از سید و مقتدای خود حسین(علیه السلام) به ارث برده که حاضر نبود به هیچ متاعی این گوهر گران‌مایه و نفیس را معامله کند، او به خوبی دریافته بود که خداوند مشتری جان آن‌هاست که: (إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ).[1] ... و چه مشتری سودمندتر از خالق هستی. آری آن‌ها جان را که معبود به ودیعت نزد آن‌ها نهاده بود، بدو باز پس دادند و چه خوش‌معامله‌ای کردند. بیست و دوم اردیبهشت ۱۳۶۳، در دشت ذهاب توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. سرباز رشید اسلام خاک روستایش را مزین کرد و سال‌هاست جوانان روستا روزهای پنجشنبه به زیارتش می‌روند.

1. سوره توبه، 111.