شهید اکبر علیئی فرزند آقاجان، در چهارمین روز از فروردین‌ماه سال 1340 در روستای نوبهار (سیف‌آباد) از توابع شهرستان ساوه در دامان پرمهر و عطوفت خانواده‌ای روستایی و پاک‌نهاد، تولد یافت. روزهای عید نوروز بود و مردم روستا در حال دید و بازدید بودند و بازار صله‌رحم گرم و گرم‌تر می‌شد. در همین ایام بود که صدای گریه کودکی در صحن خانه مشهدی آقاجان پیچید و صدای خنده اهل خانه را به دنبال داشت.

علی‌اکبر دوران کودکی‌اش را بیشتر در کنار پدرش به کار و تلاش مشغول بود. پدرش کشاورز بود و دامداری هم می‌کرد. روستای نوبهار شاهد حضور او در همه عرصه‌ها بود و در ذهنش خاطرات زیادی را از او به یادگار دارد. انسانی مهربان و فروتن بود و با دوستان و نزدیکان به مهر و عطوفت رفتار می‌کرد. اعتقاد اسلامی و باور دینی وی قابل توجه بود و همواره پیشاهنگ حرکت‌های مردمی و خداپسندانه بود و در راه کسب رضای الهی از هیچ کوششی فروگذار نکرد.

او به منظور ادای دین و رسیدن به مراتب عالی کمال و فضیلت انسانی به عنوان سرباز ژاندارمری به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد و پس از مدت‌ها رشادت و دلاوری در فرجامی خونین در هفدهم خردادماه سال 1363 در منطقه سردشت، به هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب به فضیلت شهادت نائل آمد. نامش را در تارک جبین آسمان جهاد و شهادت این مرز و بوم حک نمودند تا چونان ستاره‌ای درخشان باشد و بتابد و نور دهد و زمین را روشن کند. پیکر مطهرش را پس از وداع در گلزار شهدای شهرستان ساوه به خاک سپردند.