شهید والا مقام نعمت‌الله حیدری رادمردی که دل شیر در سینه‌اش بود و چون شیری غرنده در جبهه‌های جنوب کشور قدرت نمایی کرد. او راه عشق را شناخته بود و در مسیر دلدادگی قدم بر می‌داشت تا به اوج سعادت دست پیدا کند. طالب وصل بود و برای رسیدن به زیباترین معشوق هستی تاب و قرارش را از دست داده بود. او برای رسیدن به قرب الهی در مسیر حق قدم برداشت و جان خود را فدا کرد تا ایران در سایه اسلام همیشه آزاد و آباد باقی بماند.

شهید نعمت‌الله حیدری در ششمین روز از مهرماه 1339 در روستای زیبای «جزنق» از توابع شهرستان شازند در استان مرکزی دیده به جهان گشود. در شش سالگی برای رفتن به دبستان آماده شد و قدم‌های کوچکش را به سمت مدرسه برداشت تا پنجم ابتدایی درس خواند و پس از آن به خاطر نبود امکانات تحصیلی در روستا و مناسب نبودن شرایط زندگی برای ادامه تحصیل درسش را رها کرد. پس از فراغت از تحصیل وارد عرصه کار و تلاش شد. او زحمتکشی را از پدر و مادر آموخته بود و با غیرت و رادمردی که در وجودش بود، کار می‌کرد. شغلش آزاد بود و از صبح زود تا غروب آفتاب زحمت می‌کشید. نوجوان مکانیکی که دست‌های سیاه و روغنی‌اش حاکی از تلاش‌های بی وقفه‌ای بود که برای خدمت به اعضای خانواده و کمک به آن‌ها می‌کرد. زحمت‌های روزانه‌اش نشان از مهربانی ذاتی‌اش بود. مهربانی و محبتی که در وجودش بود او را در راه خداوند قرار داد و در زمان جنگ تحمیلی در لباس سربازی قرار گرفت. سرباز وظیفه بود و به مدت شش ماه در لشکر 92 زرهی اهواز خدمت کرد و پس از آن در عملیات طریق القدس در پانزدهم آذر ماه سال 1360 به دلیل آتش گرفتن سنگر دچار سوختگی شدید شد و به درجه رفیع شهادت رسید و پیکرش را در زادگاهش به خاک سپردند.