شهید داود هادی زاده مردی دیگر از تبار نور کسی که با چراغ شهادت راه آیندگان را مشخص کرد تا ایرانیان راه را از بیراهه بشناسند و راه رسیدن به سعادت را گم نکنند. او در پنجمین روز از بهار سال 1341 درست زمانی که شکوفه‌های زیبا بر شاخه‌های درختان خودنمایی می‌کردند و طراوت بهار در دامن شهر محلات پیچیده بود در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود.

دوران کودکی را میان اعضای مهربان خانواده و کنار خواهر و برادرانش سپری کرد و یاد و خاطره‌اش را در دل و جان همه اعضای خانواده ماندگار کرد. در هفت سالگی راهی دبستان شد و از آنجا که کودکی باهوش و با ذکاوت بود. دوران دبستان را با موفقیت پشت سر گذاشت و پس از گذراندن دوره راهنمایی و دبیرستان موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.

در حالی که در دانشکده افسری قبول شده بود. اما به خاطر ضرورت شرایط جنگ به دانشگاه نرفت و ادامه تحصیل نداد. در تمام طول تحصیلاتش معلم‌ها و دوستانش از او راضی بودند و تلاش می‌کرد اگر کاری از دستش ساخته است برای دیگران انجام دهد.

همین مسئله باعث می‌شد همیشه خانواده‌اش از او و اخلاق و رفتارش احساس رضایت کنند. از همان کودکی و نوجوانی به دین و مذهب علاقه زیادی داشت و به نماز خواندن اهمیت زیادی می‌داد به گونه‌ای که همیشه در نماز جماعت شرکت می‌کرد و به خواندن نماز جماعت علاقه زیادی داشت. همیشه به کارهای خیر و به گرفتن دست ضعفا و فقرا علاقه زیادی داشت. مدتی را در کنار امام جمعه محلات قرار داشت که ایشان از رفتار و کردارش بسیار راضی بودند.

مدتی را در شهر شیراز در مسجد امام صادق(علیه السلام) مؤذن بود. در زمان انقلاب اسلامی در فعالیت‌های انقلابی نقش بسزایی داشت و همواره در تظاهرات و راهپیمایی‌های آن زمان شرکت می‌کرد. در سال 1358 به جمع سبز پوشان سپاه پاسداران پیوست و زمانی که ایران عزیز به نیروهای انسانی نیاز داشت تا از در مقابل دشمن دفاع کنند در لباس پاسدار به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت.

قبل از شروع رسمی جنگ تحمیلی چند ماه در کردستان با گروه‌های ضدانقلاب جنگید و از اوایل جنگ در جبهه حضور داشت و تلاش می‌کرد تا از جان و مال و ناموس مردم ایران‌زمین در مقابل دشمن بعثی دفاع کند.

در آخرین مأموریت به عنوان فرمانده گروه اعزامی از محلات با گردان رزمی سپاه گیلانغرب در عملیات مطلع الفجر شرکت کرد و پس از همان عملیات در پنجم دی‌ماه سال 1360 در ارتفاعات شیاکوه هنگام درگیری با نیروهای عراقی به شهادت رسید.

پیکر این شهید والامقام بیش از ده ماه در منطقه مفقود بود و پس از شناسایی در پانزدهم مهرماه سال 1361 در محلات به خاک سپرده شد.