شهید محمدرضا کیومرثی، در دومین روز از فروردین‌ماه سال 1343 در نواب صفوی (جلیل‌آباد سابق) در شهرستان ساوه در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد. در همان سال‌ها تحت مراقبت خاص و تربیت خانواده قرار گرفت. با کار و کشاورزی آشنا شد و از همان سال‌ها در محضر خانواده کار کرد و یک روز هم بیکار نبود. کشاورزی را دوست داشت و از این طریق کسب روزی حلال می‌کرد.

وی در دوران کودکی بسیار آرام و بی‌آزار بود تا اینکه در سن 7 سالگی (1350) به مدرسه رفت و درسش نسبتاً خوب بود. در تمام مدت تحصیل (11 سال) اولیاء مدرسه از اخلاق و رفتارش رضایت کامل داشتند. وی در محیط خانواده بسیار متین و مهربان و ملایم بود و بسیار مورد علاقه اعضاء خانواده قرار داشت. وی پس از اتمام سوم متوسطه در جلیل‌آباد برای ادامه تحصیل به ورامین رفت و در رشته مکانیک در هنرستان مشغول تحصیل شد. این ایام مصادف با شروع انقلاب بود. او در ضمن ادامه تحصیل در جهاد ورامین فعالیت داشت و اکثراً شب‌ها در دانش‌سرای امرآباد نگهبانی می‌داد و بالاخره با شروع جنگ تصمیم به ترک تحصیل و استخدام در ارتش گرفت و در سال 1360 به خدمت تیپ تکاور ذوالفقار درآمد و دوره مهندسی (رشته مین‌یابی) را در بروجرد گذراند و پس از مراجعه از بروجرد به جبهه گیلانغرب اعزام شد و از همان‌جا نیز برای حمله‌ای که ارتش جمهوری اسلامی در فروردین در نظر داشت به دزفول منتقل شد. او پس از مدتی در سومین روز از فروردین‌ماه سال 1361 در تپه شبیره واقع در دشت عباس در دفاع از شرف و حیثیت جمهوری اسلامی ایران در عملیات فتح المبین به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

محمدرضا در زمان حیاتش از پدرش که در ارتش خدمت می‌کرد خیلی چیزها یاد گرفت و به همین خاطر هم بود که راهی ارتش شد و توانست به عنوان کادر رسمی به استخدام این نهاد در بیاید. بعد از این که در مناطق جنوب کشور به شهادت رسید پیکر مطهرش را برای وداع آخر نزد خانواده‌اش بردند و در روستای جلیل‌آباد به خاک سپرده شد.