در پاییز سال 1397 گلزار شهدای کارچان باز هم شاهد تشییع پیکر جوانی بود که در راه آزادی و عزت و اقتدار ایران سرافراز روحش و آسمانی و جسمش معطر به عطر شهادت شد. جوانی با ایمان و دوست‌داشتنی که تنها 25 بهار از عمرش سپری شده و پدر به جای لباس دامادی، کفن سفیدی بر تن نحیف و تیرخورده‌اش کرده و او به را به دل سرد خاک سپرد. سرانجام جوان رعنای محمدرضا در راه امنیت و آسایش مردم پاک ایران‌زمین به شهادت ختم شد و جز آن شایسته او نبود.

شهید مرتضی کارچانی، در بیست و دوم دی‌ماه سال 1372 در خانواده‌ای مذهبی و متدین در روستای کارچان از توابع شهرستان اراک پا به عرصه وجود نهاد. خنده‌های کودکانه مرتضی از ابتدای کودکی، نشان از خلق خوش و گشاده‌رویی وی داشت. مرتضی پسری بود دلسوز و مهربان. دوران تحصیل ابتدایی و راهنمایی را در زادگاهش سپری کرد.

پس از اخذ دیپلم در سال 1392 در آزمون ورودی نیروی انتظامی پذیرفته شد و پس از تحصیل در دوره کارشناسی علوم انتظامی با درجه ستوان دومی از دانشگاه نیروی انتظامی فارغ‌التحصیل گشت. هم‌زمان با تحصیل در دبیرستان و دانشگاه در رشته ورزشی کاراته حضوری مستمر داشت و در این رشته نیز موفق به اخذ کمربند مشکی و دان یک شد.

او پس از پایان تحصیل به فرماندهی انتظامی سیستان و بلوچستان معرفی شده بود که پس از یک سال خدمت در مرزهای شرقی کشور هنگام درگیری با اشرار مسلح و قاچاقچیان مواد مخدر در شانزدهم مهرماه سال 1397 در منطقه سیب و سوران در استان سیستان و بلوچستان بر اثر اصابت گلوله به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر مطهر شهید پس از تشییع در شهر اراک در زادگاهش به خاک سپرده شد.