هنوز مدت زیادی از انقلاب نگذشته بود که صدای پای جنگ لرزه بر اندام زنان و کودکان مرزنشین انداخت. مردان دلاور مرزنشین و غیورمردان ایران‌زمین آماده نبرد شدند تا دست دشمن ناجوانمردان را از سرزمینشان کوتاه کنند.

شهید نبی‌الله یاوری متولد هفتم فروردین‌ماه سال 1341 در روستای استوه از توابع شهرستان خنداب بود. در خانواده‌ای کشاورز پرورش یافت و با روزی حلال رشد کرد. فرصت پیدا نکرد تا بیش از خواندن و نوشتن بیاموزد و از کودکی بزرگ‌مردی بود که همراه و همدوش پدر گاه در مزرعه و گاه در کارهای ساختمانی کارگری می‌کرد.

تازه هجده‌ساله شده بود که جنگ تحمیلی شروع شد. موعد سربازی‌اش بود و او هم مثل سایر جوانان برومند ایران در این سن و سال آماده بود و لباس سربازی بر تن کرد. سرباز لشکر 16 زرهی بود و در جبهه جنوب خدمت می‌کرد که در بیست و پنجم اسفندماه سال 1360 در کرخه نور با اصابت تیر به سرش به جمع شهدای کربلا پیوست.

نبی‌الله بازگشت تا چشمان منتظر خانواده را روشن کند اما این بار پیکر بی‌سرش بود که خانه را منور می‌کرد. پیکرش در خاک استوه آرام گرفت و نام زیبایش بر سنگ مزارش این‌گونه می‌درخشید:

شهید نبی‌الله یاوری.